Άρθρο του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην ιστοσελίδα "Grtimes.gr", που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουλίου 2024
"Η Ευρώπη του σήμερα και η ευρωπαϊκή προοπτική του μέλλοντος"
Η ιδιαίτερα χαμηλή συμμετοχή των ευρωπαίων πολιτών στις ευρωκάλπες της 9ης Ιουνίου και η απουσία ενδιαφέροντος των εθνικών πληθυσμών για τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, πρέπει να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο αναγέννησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιβάλλεται να δρομολογηθούν άμεσα διορθωτικές κινήσεις, σε διαφορετική περίπτωση το ευρωπαϊκό όνειρο κινδυνεύει να "σβήσει" δίχως να το... αντιληφθούμε. Άρα, δεν θα κουραστώ να τονίζω, ότι η επιστροφή στις "ρίζες" είναι μονόδρομος για την Ευρώπη. Όχι σε ό,τι αφορά στο σήμερα, αλλά πρωτίστως στο μέλλον της.
Για να βαδίσουμε στο ασφαλές μονοπάτι που θα μας οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα, πρέπει προηγουμένως να κάνουμε έναν ώριμο και ειλικρινή διάλογο, ο οποίος μέσα από έντονα στοιχεία αυτοκριτικής, θα δώσει πειστική απάντηση στο θεμελιώδες ερώτημα: Τι είναι η Ευρώπη. Μονάχα έτσι θα μπει τέλος στη συσσωρευμένη απογοήτευση των πολιτών για τον αποστειρωμένο τρόπο λειτουργίας των θεσμικών οργάνων της ευρωπαϊκής κοινότητας και θα γίνει ένα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης του εμφανούς ελλείμματος ταυτότητας, προσανατολισμού, συνοχής και ηγεσίας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια. Όσο συνεχίσει να απουσιάζει το κοινό όραμα, τόσο θα απομακρύνονται τα κράτη-μέλη.
Ασφαλώς, όλα τα παραπάνω δεν προέκυψαν ξαφνικά, μα είναι απόρροια της ευθείας αμφισβήτησης των αξιών της Ευρώπης. Ο άλλοτε συνδετικός ιστός της έχει διαρραγεί, αφού το αξιακό σύστημα που κάποτε "έδενε" την ευρωπαϊκή οικογένεια, έπαψε να εξελίσσεται. Και μαζί του, έπαψε να εξελίσσεται ο θεσμός.
Για το λόγο αυτόν, παίρνοντας ως αφορμή την έναρξη της νέας θητείας του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, θεωρώ απαραίτητη προϋπόθεση η Ευρώπη της περιόδου 2024-2029 να στραφεί και να επενδύσει σε μια νέα αρχιτεκτονική που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Αυτόν που απουσιάζει από την κεντρική της στόχευση τα τελευταία χρόνια.
Πρόκειται για αναγκαία συνθήκη, γιατί η Ευρώπη δεν είναι η γραφειοκρατική διοίκηση που έχουμε συνηθίσει. Είναι πολλά περισσότερα... Είναι η ανάπτυξη και οι ίσες ευκαιρίες που μπορεί να παρέχει, παρά τις όποιες δομικές ατέλειες υπάρχουν. Αυτό ήταν, άλλωστε, το κύριο ζητούμενο των πρωτεργατών της.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει, λοιπόν, να ξαναγίνει ταυτόσημη με την προοπτική και την εξέλιξή των μελών της, τον διάλογο και την ελπίδα. Βλέπετε, ήταν και πρέπει να παραμείνει προορισμός και όχι.. να αντιμετωπίζεται ως... φορτίο και κατ' επέκταση να λογίζεται ως "βάρος". Είναι, ακόμη, η εξωστρέφεια των χωρών και όχι η εσωστρέφεια των τελευταίων χρόνων και σε κάθε περίπτωση πρέπει να ξαναγίνει συνώνυμη με τη συνομιλία και την συνεννόηση, την ελευθερία και τον ορθολογισμό, τη φροντίδα και τον πολιτισμό. Να κατανοήσουμε όλοι μας, με πράξεις, ότι Ευρώπη σημαίνει δεσμοί φιλίας και όχι διαχωριστικά σύνορα μεταξύ βορρά και νότου. Σε τελική ανάλυση, είναι μια κατάκτηση που μας διασφάλιζε επί δεκαετίες το πολύτιμο αγαθό της ειρήνης, το οποίο αμφισβητείται σήμερα τόσο έντονα.
