Άρθρο του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην ιστοσελίδα TheOpinion.gr, που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουλίου 2024.
"H στροφή της Ευρώπης σε μια αρχιτεκτονική με επίκεντρο τον άνθρωπο"
Η έναρξη της νέας θητείας του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου πρέπει να συνοδεύεται από τη στροφή της Ευρώπης σε μια νέα αρχιτεκτονική που θα έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο. Αυτόν που τόσο απουσιάζει από την κεντρική της στόχευση τα τελευταία χρόνια. Δίχως ίχνος υπερβολής, πρόκειται για μια αναγκαία συνθήκη, διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι η γραφειοκρατική διοίκηση που έχουμε συνηθίσει, αλλά πολλά περισσότερα... Είναι η ανάπτυξη και οι ίσες ευκαιρίες που μπορεί να παρέχει, παρά τις δομικές ατέλειες που υπάρχουν. Αυτό ήταν, άλλωστε, το κύριο ζητούμενο των εμπνευστών της.
Τη "στροφή" που περιγράφω παραπάνω υπαγορεύει η ιδιαίτερα χαμηλή συμμετοχή των ευρωπαίων πολιτών στις ευρωκάλπες της 9ης Ιουνίου, ώστε ο έντονος προβληματισμός που καταγράφεται εξαιτίας της απουσίας ενδιαφέροντος των εθνικών πληθυσμών για τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, να αποτελέσει εφαλτήριο αναγέννησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προφανές ότι επιβάλλεται να δρομολογηθούν άμεσα διορθωτικές κινήσεις, γιατί σε διαφορετική περίπτωση το ευρωπαϊκό όνειρο κινδυνεύει να "σβήσει" δίχως να το... αντιληφθούμε. Άρα, δεν θα κουραστώ να τονίζω, ότι η επιστροφή στις "ρίζες" είναι μονόδρομος για την Ευρώπη. Όχι για το σήμερα του θεσμού, αλλά πρωτίστως για το μέλλον της.
Φυσικά, εξυπακούεται ότι πρέπει να γίνει και ένας ώριμος και ειλικρινής διάλογος, ο οποίος μέσα από έντονα στοιχεία αυτοκριτικής, θα δώσει πειστική απάντηση στο θεμελιώδες ερώτημα: Τι είναι η Ευρώπη. Μονάχα έτσι θα μπει τέλος στη συσσωρευμένη απογοήτευση των πολιτών για τον αποστειρωμένο τρόπο λειτουργίας των θεσμικών οργάνων της ευρωπαϊκής κοινότητας και θα γίνει ένα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης του εμφανούς ελλείμματος ταυτότητας, προσανατολισμού, συνοχής και ηγεσίας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια.
Επίσης, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να παραδεχθούμε πως όλα τα παραπάνω δεν προέκυψαν ξαφνικά, μα είναι απόρροια της ευθείας αμφισβήτησης των αξιών της Ευρώπης. Ο άλλοτε συνδετικός ιστός της έχει διαρραγεί, αφού το αξιακό σύστημα που κάποτε "έδενε" την ευρωπαϊκή οικογένεια, έπαψε να εξελίσσεται. Και μαζί του, έμεινε στάσιμος ο ίδιος ο θεσμός.
Μόνο που η Ευρώπη είναι πολλά περισσότερα από όσα πιστεύουμε για αυτήν σήμερα. Οφείλει να ξαναγίνει ταυτόσημη με την προοπτική και την εξέλιξή των μελών της, τον διάλογο και την ελπίδα. Ήταν και πρέπει να παραμείνει προορισμός και όχι.. να αντιμετωπίζεται ως... φορτίο και κατ' επέκταση να λογίζεται ως "βάρος". Είναι η εξωστρέφεια των χωρών και όχι η εσωστρέφεια των τελευταίων χρόνων και σε κάθε περίπτωση πρέπει να ξαναγίνει συνώνυμη με τη συνομιλία και την συνεννόηση, την ελευθερία και τον ορθολογισμό, τη φροντίδα και τον πολιτισμό. Είναι οι δεσμοί φιλίας και όχι διαχωριστικά σύνορα μεταξύ βορρά και νότου. Σε τελική ανάλυση, είναι μια κατάκτηση που μας διασφάλιζε επί δεκαετίες το πολύτιμο αγαθό της ειρήνης, το οποίο αμφισβητείται σήμερα τόσο έντονα. Και αυτό το αγαθό πρέπει να το διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
