Χαιρετισμός στο 8ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ενταξιακής Κουλτούρας "Κωφοί και ακούοντες εν δράσει"

Χαιρετισμός του Υφυπουργού Εσωτερικών (Μακεδονίας και Θράκης), κ. Θεόδωρου Καράογλου, στο 8ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ενταξιακής Κουλτούρας "Κωφοί και ακούοντες εν δράσει", που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020

Υψηλοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι,

σας ευχαριστώ θερμά για την ξεχωριστή πρόσκληση να χαιρετίσω το 8ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ενταξιακής Κουλτούρας "Κωφοί και Ακούοντες εν δράσει", που πραγματοποιείται στον Δήμο Δίου Ολύμπου.

Πρώτα από όλα θέλω να συγχαρώ από καρδιάς:
-τον Δήμαρχο
-και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου
για την άψογη διοργάνωση.

Δεύτερον, καθώς ερχόμουν, σκεφτόμουν πόσο ηχηρό μήνυμα θα έστελνα εάν γνώριζα τη νοηματική γλώσσα και απηύθυνα τον χαιρετισμό μέσω αυτής.
Έκανα αυτήν τη σκέψη, διότι η νοηματική γλώσσα δεν αποτελεί μέρος μιας ιδιαιτερότητας αλλά είναι δεξιότητα.

Μια δεξιότητα που βοηθά:
-να καλλιεργήσουμε
-και να αναπτύξουμε
την κατάλληλη κουλτούρα για τα θέματα που άπτονται των συνανθρώπων μας με ξεχωριστές ικανότητες.

Γιατί, σε τελική ανάλυση, η κουλτούρα είναι αυτή που διαμορφώνει μια κοινωνία.

Και εξηγούμαι...

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια επιτρέψαμε να κυριαρχήσει στην καθημερινότητα η κουλτούρα της αγένειας.

Εάν περπατήσουμε μια ημέρα σε ένα αστικό κέντρο της πατρίδας μας και ακούσουμε προσεκτικά το τι λέγεται, θα διαπιστώσουμε ότι σπάνια χρησιμοποιούνται λέξεις όπως:
-"καλημέρα"
-και "συγγνώμη".

Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι ενδεικτικό της απουσίας της κουλτούρας του σεβασμού.

Δηλαδή:
-της νοοτροπίας
-και των συμπεριφορών
που θα μας επιτρέψει να γίνουμε καλύτεροι συνάνθρωποι.

Φίλες και φίλοι,
δεν θέλω να φανώ υπερβολικός, αλλά είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ως υπεύθυνοι πολίτες οτι η βελτίωση της καθημερινότητας των ανθρώπων με ξεχωριστές ικανότητες μας αφορά όλους.

Ο χρόνος που χωρίζει έναν αρτιμελή άνθρωπο από την αναπηρία κάθε είδους είναι ένα δευτερόλεπτο.

Μόλις ένα δευτερόλεπτο αρκεί για να μας αλλάξει τη ζωή.

Γι' αυτό όσες νομοθεσίες και αν θεσπιστούν το επίπεδο της κοινωνίας μας καθορίζεται από το επίπεδο:
-διευκόλυνσης
-και στήριξης
των συνανθρώπων μας που έχουν πραγματικές ανάγκες.

Δεν αρκούν οι διακηρύξεις και οι αγνές προθέσεις....

Οι πράξεις είναι μετρούν και έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι πολύ απλά εκείνες είναι που διασφαλίζουν την ισότιμη αντιμετώπιση των συνανθρώπων μας που το έχουν πραγματικά ανάγκη.

Άρα, έχουμε αρκετά μέτρα να διανύσουμε έως ότου καλυφθεί η απόσταση που μας χωρίζει από το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Οφείλουμε, λοιπόν, να διδάξουμε τον σεβασμό στα παιδιά μας ξεκινώντας από το ίδιο μας το σπίτι.

Εκεί πρέπει να γίνει η βασική εκπαίδευση, εκεί πρέπει να δοθεί η βασική καθοδήγηση ώστε να καταστεί βίωμα ότι ο σεβασμός είναι στάση ζωής και όχι απλά η καλή συμπεριφορά.

Σέβομαι κάποιον δεν σημαίνει μονάχα να του μιλώ στον πληθυντικό...

Είναι πολλά περισσότερα και το δείχνω με:
-τη σκέψη,
-την πράξη,
-το συναίσθημα,
-την αλληλεγγύη.

Με αυτές τις ιδέες πρέπει να γαλουχήσουμε τα παιδιά μας ώστε μεγαλώνοντας να κατανοήσουν πως όλοι είμαστε ίδιοι, μα όλοι διαφορετικοί.

Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες του 8ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ενταξιακής Κουλτούρας, με την πεποίθηση ότι όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο!

Σας ευχαριστώ.