Χαιρετισμός στην επανατοποθέτηση του ανδριάντα του Ίωνα Δραγούμη στο πάρκο της ΧΑΝΘ

Χαιρετισμός του Υφυπουργού Εσωτερικών (Μακεδονίας και Θράκης), κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην τελετή επανατοποθέτησης του ανδριάντα του Ίωνα Δραγούμη στο πάρκο της ΧΑΝΘ, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 31 Ιουλίου 2020

Υψηλοί προσκεκλημένοι,
φίλες και φίλοι,

συγχαίρω τη διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης για την απόφαση να επανατοποθετήσει τον ανδριάντα του Ίωνα Δραγούμη στο πάρκο της ΧΑΝΘ, ανήμερα της συμπλήρωσης 100 χρόνων από τη δολοφονία του.

Πρόκειται για μια απόφαση η οποία συντηρεί την ιστορική μνήμη ενός προσώπου το οποίο για εμάς τους Μακεδόνες είναι σύμβολο.

Κοσμώντας το χώρο, ο ανδριάντας του Ίωνα Δραγούμη θυμίζει σε όλους τους αγώνες που έδωσε για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.

Η μοίρα προίκισε:
-τον οργανωτή
-και πρωτεργάτη του Μακεδονικού Αγώνα
με την ευλογία να είναι εκείνος που ύψωσε την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του τότε Ελληνικού προξενείου στην πόλη μας, στις 27 Οκτωβρίου του 1912.

Διανοητής,
-παθιασμένος οραματιστής,
-παραδοσιακός
-και ταυτόχρονα εκσυγχρονιστής,
ο Ίωνας Δραγούμης υπήρξε ένας ευαίσθητος άνθρωπος των ιδεών και των γραμμάτων.

Αν και διπλωμάτης, χαρακτηρίσθηκε πολλές φορές ως ασυμβίβαστος, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα πολλοί να αδυνατούν να τον κατατάξουν στη μια ή στην άλλη πλευρά της ιστορίας, κυρίως επειδή δεν μπόρεσαν να εμβαθύνουν και να αναλύσουν τον τρόπο σκέψης του.
Εκατό χρόνια μετά τη δολοφονία του, η αλήθεια είναι ότι:
-τα λόγια
-και οι ιδέες
του πατέρα της εθνικής διανόησης αντανακλούσαν σε μια εποχή εντελώς διαφορετική από τη σημερινή.

Είχαν άλλη φόρτιση, γιατί ήταν άλλες οι ελπίδες και οι προσδοκίες του τότε.

Το μόνο σίγουρος είναι ότι ο Ίωνας Δραγούμης υπήρξε το αντίστροφο της στασιμότητας.

Βρισκόταν σε διαρκή και αγωνιώδη αναζήτηση που τον βοηθούσε να εξελιχθεί ως προσωπικότητα.

Αξιολογούσε,
-περιεργαζόταν,
-αποδεχόταν
-ή απέρριπτε κάθε τι νέο.

Αναθεωρούσε απόψεις,
-ρωτούσε,
-προβληματιζόταν,
πιστεύοντας ότι στο ταξίδι της ζωής ο καλύτερος συνοδοιπόρος είναι η γνώση.

Παρόλα αυτά ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει:
-την αγάπη του για την Ελλάδα
-και τους αγώνες που έδωσε για τον ελληνισμό.

"Θέλω να είμαι ένα ωραίο παράδειγμα Έλληνος", συνήθιζε να λέει, βαδίζοντας τη δική του διακριτική και ταυτόχρονα δυναμική πορεία στους ταραγμένους καιρούς που έζησε.

Οι Μακεδόνες τον ευχαριστούμε για την πολύτιμη προσφορά του στην απελευθέρωση της Βόρειας Ελλάδας.

Υπήρξε από τα βασικότερα στελέχη της "Μακεδονικής Επιτροπής", κύρια ευθύνη της οποίας ήταν η προετοιμασία και η διεξαγωγή του Μακεδονικού αγώνα.

Γι' αυτό και πολλοί τον θεωρούν μοντέρνο συνεχιστή των οραμάτων του Ρήγα Φερραίου.

Όπως έγραψε ο Τύπος της εποχής, η δολοφονία του, στις 31 Ιουλίου 1920, ήταν "μια από τις πολλές αδικίες σε αυτήν τη χώρα που πληρώθηκαν με αίμα".

Σε κάθε περίπτωση ο θάνατος του "δεν είναι λόγια. Είναι αλήθεια, γιατί ο θάνατός είναι ζωή", όπως είχε γράψει ο ίδιος για το χαμό του Παύλου Μελά.

Σας ευχαριστώ.