Κύριε Πρόεδρε του Συλλόγου Δραμινών και Φίλων, Αξιότιμα μέλη του Συλλόγου,
Υψηλοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι,
Είναι ιδιαίτερη η χαρά μου που παρευρίσκομαι στην αποψινή εκδήλωση του συλλόγου σας.
Σε μια εκδήλωση τιμής και μνήμης προς τον εθνομάρτυρα Μητροπολίτη Δράμας και Σμύρνης Χρυσόστομο, καθώς και τους πρόσφυγες του Ελληνισμού από:
-τη Μικρά Ασία,
-τον Πόντο
-και τη Θράκη.
Φίλες και φίλοι,
ο εθνομάρτυρας Χρυσόστομος εξελέγη Μητροπολίτης Δράμας το 1902 και έφτασε στην πολύπαθη πόλη στις 22 Ιουλίου του ίδιου έτος.
Με το πρώτο του κήρυγμα έδωσε στο ποίμνιο του πνοή ηρωικού ήθους και οι πιστοί είδαν στο πρόσωπο του έναν:
-χαρισματικό και
-εμπνευσμένο ηγέτη.
Ήταν ο πρώτος ιεράρχης που ξεκίνησε εθνικό αγώνα υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας μας, ενώ οργάνωσε πάνδημο συλλαλητήριο για να καταγγείλει τη βιαιότητα των Βουλγάρων στη Μακεδονία.
Με λόγο μεστό από υψηλά θρησκευτικά νοήματα, μετέτρεψε τον άμβωνα σε έπαλξη ελευθερίας.
Αγωνίστηκε με όλες τους δυνάμεις για το καλό των πιστών.
Έκτισε:
-Εκκλησίες,
-σχολεία,
-φιλανθρωπικά ιδρύματα,
-οργάνωσε συλλόγους.
Μα πάνω από όλα «έκτισε» ελληνικές ψυχές.
Όπως συνήθιζε να λέει ο ίδιος:
«Το ελληνικό πνεύμα χαράχθηκε στο μάρμαρο,
-σμιλεύτηκε στους Ιερούς Ναούς,
-έλαμψε ιστορία
-και παραμένει στα σπλάχνα της γης».
Ως γνήσιος πατριώτης έδωσε αγώνες για να τονώσει το εθνικό φρόνημα των σκλαβωμένων Χριστιανών.
Αυτός ήταν και ο λόγος που η υψηλή Πύλη τον χαρακτήρισε «επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη», γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την ανάκλησή του από τη Μητρόπολη Δράμας.
Στις 11 Μαρτίου 1910 εκλέχθηκε παμψηφεί Μητροπολίτης Σμύρνης και αμέσως μετέτρεψε τη Μητρόπολη σε καρδιά και νου του Μικρασιατικού Ελληνισμού, σε μια περίοδο μάλιστα που ο ακμαίος Ελληνισμός της περιοχής δεν αναζητούσε έναν δεσπότη, αλλά ηγέτη.
Ο ίδιος άλλωστε ήταν μια προσωπικότητα με οικουμενική ακτινοβολία.
Όταν την 1η Οκτωβρίου 1911 έμαθε ότι ο επίσης εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Γρεβενών Αιμιλιανός σφαγιάστηκε από τους Βούλγαρους, ο Χρυσόστομος είπε τα εξής:
«Όταν αρχιερείς καίγονται ως λαμπάδες ενώπιον του ειδώλου της πατρίδας, ο μαρτυρικός τους θάνατος γίνεται υπόθεση ζωής και δόξας και θεμέλιο αγιότερου βίου. Η δε θύμησή τους δεν ταιριάζει με δάκρυα και θλίψη αλλά με υπερηφάνεια και αγαλλίαση».
Τα παραπάνω λόγια δεν τα έγραψε απλώς, αλλά τα υπέγραψε με το αίμα του πεθαίνοντας ως μάρτυρας.
Σήμερα, κυρίες και κύριοι, το Έθνος μας οφείλει:
-να μη λησμονεί,
-να μην πενθεί,
-αλλά να θυμάται.
Ο Χρυσόστομος δεν ήταν απλώς ένας απόστολος του χριστιανικού Ελληνισμού, ήταν ένας πραγματικός Απόστολος των Εθνών.
Ο ίδιος κήρυττε διαρκώς το «ομονοείτε», νουθεσία την οποία σήμερα οφείλουμε να έχουμε βαθιά στην καρδιά μας.
Οι Έλληνες οφείλουμε να μην ξεχνούμε.
Να μην παζαρεύουμε την ιστορία μας, ούτε να διαγράφουμε την ιστορική και αδιαπραγμάτευτη αλήθεια.
Περάσαμε κακουχίες, μα μείναμε όρθιοι.
Το ίδιο θα πράξουμε και τώρα.
Αρκεί μονάχα να θυμόμαστε πως ενωμένοι, οι Έλληνες μπορούμε να πετύχουμε θαύματα.
Σας ευχαριστώ.
