Υψηλοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι,
Ο ποιητής Κώστας Βάρναλης έχει γράψει πως: «την ελευθερία δεν την ζητάν με παρακάλια, την παίρνουν με τα δικά τους χέρια, μοναχοί».
Αυτήν την αρχή ακολούθησε και ο Ελληνισμός το 1912, όταν σε ένα ξέσπασμα ελευθερίας, μετά από 500 χρόνια σκλαβιάς στον Τουρκικό ζυγό, ξεκίνησε τη νικηφόρα πορεία που είχε ως αποκορύφωμα την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και ολόκληρης της Μακεδονίας.
Οι δυο Βαλκανικοί Πόλεμοι στις αρχές του 20ου αιώνα έδωσαν τη δυνατότητα στην πατρίδα μας να διεκδικήσει και να ανακτήσει ορισμένα πάλαι ποτέ δικά της εδάφη, σημαντικά για την μεθοριακή της γραμμή.
Μεταξύ των πιο σπουδαίων από αυτά συγκαταλέγεται η Θεσσαλονίκη, η «φυσική πρωτεύουσα» της Μακεδονίας μας, μια πόλη με:
-αξιοσημείωτη στρατηγική θέση,
-η οποία διαχρονικά διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στην ιστορική πορεία του Ελληνισμού.
Βεβαίως θα προτιμούσαμε να γιορτάζαμε την εκατονταετηρίδα της απελευθέρωσης κάτω από διαφορετικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, όμως τα ιστορικά διδάγματα εκείνης της περιόδου σήμερα μοιάζουν πιο επίκαιρα και πιο ισχυρά.
Πρώτο δίδαγμα που οφείλουμε να θυμόμαστε πάντα, είναι πως ενωμένοι οι Έλληνες κάνουμε θαύματα.
Αναλογιστείτε μόνο πως δεκαπέντε χρόνια πριν την εποποιία των Βαλκανικών Πολέμων, η Ελλάδα είχε υποστεί μια ταπεινωτική ήττα στον πόλεμο του 1897.
Αυτό όμως δεν την εμπόδισε να σταθεί στα πόδια της και μέσα από αυτό το κάλεσμα αναγέννησης, να διπλασιάσει τα εδάφη και τον πληθυσμό της.
Δεύτερο δίδαγμα είναι πως την ίδια χρονιά του καταστροφικού πολέμου του 1897, στην πατρίδα μας επιβλήθηκε ο λεγόμενος Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, λόγω της χρεοκοπίας του 1893.
Παρόλα αυτά η Ελλάδα μας όχι μόνο στάθηκε στο ύψος της, αλλά πρωτοστάτησε σε αγώνες ελευθερίας, αλλάζοντας τα δεδομένα σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Τα δυο παραπάνω παραδείγματα μας διδάσκουν πως μετά από κάθε κρίση, έρχεται και μια άνοιξη.
Σήμερα είμαι αισιόδοξος πως μια τέτοια άνοιξη πλησιάζει και πάλι για τον Ελληνισμό.
Φίλες και φίλοι,
η εποποιία του 1912-1913 αποτελεί τον μεγαλύτερο στρατιωτικό άθλο μετά το 1821.
Χάρη στην αυτοθυσία και στον πατριωτισμό όσων προσέφεραν εαυτόν στην πατρίδα, σήμερα μπορούμε και αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας.
Και αισθάνομαι ιδιαίτερα ευλογημένος, γιατί έτυχε σε εμένα η τιμή, η θητεία μου ως Υπουργός Μακεδονίας και Θράκης να συμπέσει χρονικά με τη μεγάλη αυτή εθνική επέτειο.
Με αποκορύφωμα τη «Γιορτή Σημαίας» που διοργάνωσε το Υπουργείο μας, η Θεσσαλονίκη -και μαζί της ολόκληρη η Μακεδονία- απέτισε φόρο τιμής και αναγνώρισης στους ήρωες που θυσιάστηκαν για την εθνική μας ανεξαρτησία, αναδεικνύοντας το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής.
Η ανιδιοτελή τους αγάπη για την πατρίδα,
-η ανδρεία
-και η αγωνιστικότητα που επέδειξαν, διδάσκει στους σύγχρονους Έλληνες τι σημαίνει αγάπη για την Ελλάδα.
Γιατί ο πατριωτισμός δεν είναι σημαία ευκαιρίας, αλλά η άσβεστη φλόγα της ελευθερίας, για την οποία, όπως γράφει ο Ελύτης, δακρύζει από χαρά και ο ήλιος.
Ελευθερία, φίλες και φίλοι, σημαίνει υπευθυνότητα.
Και είναι χρέος μας να κοιτάζουμε την ιστορική αλήθεια κατάματα.
Διότι όταν η αλήθεια δεν είναι ελεύθερη, η ελευθερία δεν είναι αληθινή.
Όπως στη Θεσσαλονίκη, από τις 25 έως τις 27 Οκτωβρίου, τιμήσαμε την εκατονταετηρίδα, έτσι και εδώ, τιμούμε με τον ίδιο σεβασμό όσους γέμισαν με υπερηφάνεια τη ψυχή μας.
Τιμούμε το ηρωικό χθες,
-αντιμετωπίζουμε περήφανα, ως Έλληνες, το σήμερα
-και οραματιζόμαστε ένα καλύτερο αύριο για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων.
Αυτή είναι η Ελλάδα μας.
Είμαστε υπερήφανος λαός,
-έχουμε αρχές,
-παραδόσεις,
-αξιοπρέπεια,
-φιλότιμο.
Αν και είναι γραφτό η πατρίδα μας να συναντά στο διάβα της δυσκολίες, παρόλα αυτά:
-αντιστέκεται,
-μένει όρθια
-και προχωρά.
Σας ευχαριστώ.
