Άρθρο του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην εφημερίδα "Tomanifesto", που δημοσιεύτηκε στις 08 Μαρτίου 2024
"Δεν νοείται να μιλούμε για την παιδεία του 2030 με όρους του 1974"
Η πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να ανοίξει τη συζήτηση για τη λειτουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, αντικρίζει τις απαιτήσεις της νέας εποχής, που αναδύονται μέσα από τον υπό εξέλιξη οικονομικό και παραγωγικό μετασχηματισμό της χώρας. Γιατί η πρόκληση με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι στην παρούσα χρονική περίοδο, είναι να δείξουμε ότι μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα διδάγματα που επέφεραν οι κρίσεις. Ιδίως τώρα, που η Ελλάδα έχει μπροστά της καθαρό πολιτικό ορίζοντα να καλύψει το χαμένο έδαφος και να συγκλίνει με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Ως εκ τούτου, το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας είναι μια εμβληματική μεταρρύθμιση, διότι απελευθερώνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην πατρίδα μας από ιδεοληψίες δεκαετιών και αγκυλώσεις του παρελθόντος. Επίσης, είναι και μια επιβεβλημένη μεταρρύθμιση, γιατί κάθε χρόνο χιλιάδες μαθητές φεύγουν από την Ελλάδα για να σπουδάσουν σε μη κρατικά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Και αρκετοί εξ' αυτών δεν επιστρέφουν ποτέ πίσω....
Σήμερα, υπολογίζεται ότι περισσότερα από 40.000 Ελληνόπουλα σπουδάζουν στο εξωτερικό, εκ των οποίων 18.000 στην Κύπρο, περίπου 9.500 στη Μεγάλη Βρετανία και άλλα 4.200 στη Βουλγαρία. Γιατί, λοιπόν, να μην επαναπατρίσουμε αυτά τα παιδιά; Γιατί να μην ανακουφίσουμε τις οικογένειες τους από τα σημαντικά έξοδα; Γιατί, σε τελική ανάλυση, η Ελλάδα από χώρα εξαγωγής φοιτητών να μην γίνει χώρα εισαγωγής φοιτητών;
Προφανώς το ζήτημα δεν είναι ταξικό, όπως προσπαθούν να το παρουσιάσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για να δικαιολογήσουν την οπισθοδρομική στάση που τηρούν. Διότι, δεν νοείται να συζητούμε για την εκπαίδευση του 2030 με όρους, φρασεολογία και επιχειρήματα του 1974. Και για να είμαστε ειλικρινείς, είναι υποκρισία να παριστάνουν τους τιμητές των δημόσιων πανεπιστημίων εκείνες και εκείνοι που έχουν αποφοιτήσει από ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια ή στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτά, αλλά και εκείνες και εκείνοι που ενώ στην Ελλάδα τάσσονται κατά των μη κρατικών ΑΕΙ, διδάσκουν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Κύπρο και το εξωτερικό.
Απέναντι, λοιπόν, σε όσους ασκούν πολιτική κομματικού ή προσωπικού συμφέροντος, η Νέα Δημοκρατία επιλέγει συνειδητά να υλοποιεί εθνική πολιτική που σηκώνει την Ελλάδα ψηλότερα. Και επειδή είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, παρά τη διαρκή προσπάθεια της Αριστεράς να μπολιάσει την κοινωνία με τα κλισέ και τους μύθους της, το αφήγημα ότι δήθεν ο ερχομός των ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα θα οδηγήσει στην υποβάθμιση των δημόσιων, δεν έχει δράκο. Αν έκαναν τον κόπο να διαβάσουν το νομοσχέδιο, θα γνώριζαν ότι το 70% των άρθρων του αναφέρεται στην ενίσχυση του δημόσιου πανεπιστημίου.
Και αυτό αποτυπώνεται στην πράξη, διότι ποτέ ξανά καμία κυβέρνηση στο παρελθόν δεν ενίσχυσε τόσο πολύ την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της. Ενδεικτικά μονάχα αναφέρω ότι σήμερα η χρηματοδότηση των ΑΕΙ από εθνικούς και άλλους πόρους είναι διπλάσια αυτής του 2018, φτάνοντας το ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Συνοψίζοντας, η ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων δεν οδηγεί σε... βιομηχανία παραγωγής πτυχιούχων, αλλά πρόκειται για ένα ιστορικό βήμα προς τα εμπρός όσον αφορά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στην πατρίδα μας.
