(Άρθρο): Στην ίδια τραγωδία θεατές...

(Άρθρο): Στην ίδια τραγωδία θεατές... Κύριο

Άρθρο του Θ. Καράογλου στην free press εφημερίδα "The Hellenic mail" (16-04-2016)

«ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΘΕΑΤΕΣ»


Βιώνουμε ημέρες καλοκαιριού του 2015!
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και εμείς γινόμαστε εκ νέου θεατές στην ίδια τραγωδία, με το πιο ανησυχητικό να είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι Υπουργοί του δεν διδάσκονται από τα δικά τους λάθη.
Εξακολουθούν να παίζουν παιχνίδια εντυπώσεων υψηλού ρίσκου, για εσωτερική κατανάλωση. Από τη μια «πουλάνε» στο λαό δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση και από την άλλη πουλάνε τα «κόκκινα δάνεια» στα fund.
Η μόνη διαφορά που εντοπίζω, είναι ότι από τη δημιουργική ασάφεια του Βαρουφάκη που κατέστρεψε την οικονομία, φέτος περάσαμε στη σύνθετη πολυπλοκότητα του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Τότε η δημιουργική ασάφεια οδήγησε στο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων, στο δημοψήφισμα, στις κλειστές τράπεζες και στη σκληρή συμφωνία. Σήμερα, η σύνθετη πολυπλοκότητα έχει ως αποτέλεσμα ο Ευρωπαίος Επίτροπος, Πιέρ Μοσκοβισί, να βλέπει πιθανό κίνδυνο «Grexit» και να συνιστά ψυχραιμία.
Μία από τα ίδια δηλαδή!
Μόνο που όλα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά και πολύ καλύτερα.
Το εξήγησε πολύ περιγραφικά ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν και υπεύθυνος για το ευρώ και τον κοινωνικό διάλογο Valdis Dombrovskis.
«Ξέρουμε», είπε, «ότι το 2014 η Ελλάδα ήταν πολύ κοντά στο να ολοκληρώσει το πρόγραμμά της», για να συμπληρώσει ότι «η νέα ελληνική κυβέρνηση που ανέλαβε το 2015 διάλεξε άλλους δρόμους για την οικονομική της πολιτική. Αυτό δυστυχώς υπονόμευσε την ανάπτυξη, υπονόμευσε την οικονομική σταθερότητα και ως αποτέλεσμα εκεί που στην αρχή του 2015 προβλέπαμε ανάπτυξη 2,5% για το 2015, τώρα η εκτίμησή μας είναι 0%».
Με λίγα λόγια, ο Ευρωπαίος αξιωματούχος δήλωσε ότι από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας την οδήγησε ξανά στην ύφεση και τα πρωτογενή ελλείμματα, ματαιώνοντας την ανάπτυξη που είχε ήδη ξεκινήσει το 2014 και άπαντες προεξοφλούσαν για το 2016.
Αν, για παράδειγμα, η Κυβέρνηση είχε κλείσει την αξιολόγηση πριν από περίπου ένα χρόνο, τον Φεβρουάριο του 2015, η χώρα σήμερα θα βρισκόταν σε ανοδική αναπτυξιακή πορεία. Θα αγγίζαμε την ανάπτυξη ακόμη και εάν η συμφωνία είχε κλείσει μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Τίποτα από τα δυο δεν συνέβη, με αποτέλεσμα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να στραφεί στην αδιέξοδη πολιτική των λυσσαλέων φόρων, «στεγνώνοντας» την κοινωνία και «ισοπεδώνοντας τη μεσαία τάξη.
Από εκεί που ο Αλέξης Τσίπρας έταζε προεκλογικά ότι θα αποκαταστήσει τα πάντα στην προ Μνημονίου εποχή, το μόνο που κατάφερε ήταν να φέρει ένα ακόμη, επαχθέστερο όλων. Από εκεί που κραύγαζε «go back κα. Μέρκελ», τώρα συνομιλεί μαζί της καθημερινά.
Δεν υπάρχει ψέμα που να μην μεταχειρίστηκε, υπόσχεση που να μην αθέτησε, τομέας που να μην απέτυχε, φορτώνοντας στις πλάτες του ελληνικού λαού νέα δυσβάσταχτα βάρη ύψους 5,5 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Η νέα φοροκαταιγίδα, που φέρει την υπογραφή του, περιλαμβάνει αύξηση των εσόδων από τον ΕΝΦΙΑ (τον οποίο υπόσχονταν προεκλογικά ότι θα καταργούσαν), αύξηση της φορολογίας στην αμόλυβδη βενζίνη και τα καύσιμα κίνησης, αύξηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ σε προϊόντα, επιβολή τέλους στη συνδρομητική τηλεόραση, η αύξηση της φορολογίας στην κινητή τηλεφωνία και πολλά άλλα.
Μόνο που ανάπτυξη δεν νοείται με ραγδαία αύξηση 78,08% των «λουκέτων» στις επιχειρήσεις το πρώτο τρίμηνο του 2016, ούτε με 9 στις 10 επιχειρήσεις να σκέφτονται το ενδεχόμενο μεταφοράς της έδρας τους στο εξωτερικό. Όπως δεν νοείται υγιής επιχειρηματικότητα σε μια χώρα η οποία είναι αφημένη στην τύχη της και «φλερτάρει» επικίνδυνα με κάποιο σοβαρό «ατύχημα», το οποίο μπορεί να προκληθεί εξαιτίας των λάθος κυβερνητικών χειρισμών στην προσφυγική-μεταναστευτική κρίση.
Συμπερασματικά, ο τελευταίος χρόνος μοιάζει όλο και περισσότερο με ένα ριψοκίνδυνο πείραμα, το οποίο υπονομεύει ό,τι δυναμικό και παραγωγικό υπάρχει στον τόπο μας.
Προσωπικά θεωρώ ευτύχημα ότι εξακολουθούμε να αποτελούμε μέρος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Ήρθε όμως η ώρα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και αφού κάνουμε την αυτοκριτική μας, να συνειδητοποιήσουμε ότι για προχωρήσει η Ελλάδα μπροστά απαιτούνται μόχθος και θέληση.
Οι εύκολες υποσχέσεις δεν οδήγησαν πουθενά. Το βιώνουμε καθημερινά από τον Ιανουάριο του 2015. Εκτροχίασαν τη χώρα και την οδήγησαν σε εθνικές και οικονομικές περιπέτειες.
Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που μας αξίζει.