Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για την οικονομική κατάσταση της χώρας μας, για τη φορολογική νομοθεσία, τη φορολογική μεταρρύθμιση και την πορεία της χώρας μας στο μέλλον εν μέσω της οικονομικής κρίσης.
Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία της χώρας κάνει λόγο για τη λήψη μέτρων για τη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, για την αποτελεσματικότητα του φορολογικού συστήματος. Οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι επιχειρηματίες από τη δική τους πλευρά κάνουν λόγο για την προάσπιση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν γίνεται λόγος για τις υποχρεώσεις των πολιτών σε μια ευνομούμενη και πολιτισμένη κοινωνία.
Ως πολίτες έχουμε λησμονήσει πως κάθε δικαίωμα απορρέει από μία υποχρέωση. Ενώ για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται πως η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Και η πρόληψη σε αυτήν την περίπτωση αφορά στην καλλιέργεια φορολογικής συνείδησης των Ελλήνων πολιτών και την αλλαγή της νοοτροπίας μας απέναντι στις οικονομικές υποχρεώσεις μας με το Ελληνικό κράτος.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος για να είναι βιώσιμη και μακροπρόθεσμη, πρέπει να καλύψει το μεγάλο κενό που υπάρχει στο ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας. Τα παιδιά ουσιαστικά κοινωνικοποιούνται, πολιτικοποιούνται, διαμορφώνουν χαρακτήρα, αντιλήψεις, μέσα από την καθημερινή συναναστροφή τους στο σχολικό περιβάλλον και μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας, όπως αυτό διαμορφώνεται και ασκείται σήμερα, χωλαίνει σε ό,τι αφορά στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, των αυριανών πολιτών, των μελλοντικών φορολογουμένων σε σχέση με τις υποχρεώσεις τους σε ένα ευνομούμενο κράτος και πιο συγκεκριμένα τις φορολογικές υποχρεώσεις των πολιτών.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως αν ανατρέξει κανείς στα μαθήματα διδασκαλίας σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος, πουθενά δεν καλλιεργείται η ιδέα των υποχρεώσεων, δεν γίνεται αναφορά στις υποχρεώσεις των πολιτών, τις υποχρεώσεις που στη συνέχεια διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους. Όσον αφορά ειδικότερα στην καλλιέργεια φορολογικής συνείδησης στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί μία αναφορά για τις υποχρεώσεις των πολιτών εν γένει, στο βιβλίο του μαθήματος της Πολιτικής Αγωγής για τις δύο τάξεις της Ε' και ΣΤ' του Δημοτικού Σχολείου. Πώς μπορούμε συνεπώς να έχουμε την απαίτηση από τους πολίτες της χώρας μας να έχουν φορολογική συνείδηση, όταν αυτή καλλιεργείται μόνο μέσα από το αίσθημα του φόβου του οικονομικού ελέγχου από τις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές, όπως η εφορία, η αστυνομία και η δικαιοσύνη;
Σε μια εποχή που σημειώνονται αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα με βάση τα νέα δεδομένα, όπως η εισαγωγή νέων τεχνολογιών στο εκπαιδευτικό σύστημα ως επακόλουθο της τεχνολογικής ανάπτυξης, η εισαγωγή μαθημάτων για την καλλιέργεια οικολογικής συνείδησης για την προστασία του περιβάλλοντος, η καλλιέργεια διατροφικής συνείδησης και η προώθηση της άθλησης για τη θωράκιση των παιδιών απέναντι στην αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας και του παιδικού διαβήτη, οφείλουμε να καλλιεργήσουμε τη φορολογική συνείδηση των παιδιών μέσα από τη σχολική τάξη, μέσα από την ευρύτερη εκπαιδευτική διαδικασία.
Κατόπιν τούτων, επερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
- Προβλέπεται να εξετάσουν και να προωθήσουν τα αρμόδια Υπουργεία ένα ευρύτερο πρόγραμμα σε όλες τις βαθμίδες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος για την ανάπτυξη του αισθήματος της φορολογικής συνείδησης των αυριανών πολιτών;
- Για ποιο λόγο δεν έχει διευρυνθεί μέχρι σήμερα η διδασκαλία μαθημάτων πολιτικής αγωγής και καλλιέργειας ισόρροπων αισθημάτων υποχρεώσεων και δικαιωμάτων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας μας;
ΟΙ ΕΠΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
