Ο νόμος 1920/1991, ο οποίος αντικατέστησε το νόμο 2345/1920, παραχωρεί στον Μουφτή την υποχρεωτική εκδίκαση των οικογενειακών διαφορών των Ελλήνων μουσουλμάνων, όπως υποθέσεις γάμου, διαζυγίου, διατροφής, επιτροπείας, κηδεμονίας, ισλαμικής διαθήκης, εξ αδιαθέτου διαδοχής. Ο Μουφτής δηλαδή παρά το γεγονός ότι είναι θρησκευτικός ηγέτης της κοινότητας των μουσουλμάνων ασκεί δικαστική εξουσία στη Δυτική Θράκη εφαρμόζοντας αντί του Αστικού Κώδικα τη Σαρία.
Σύμφωνα, ωστόσο, με το Σύνταγμά της Ελλάδας, αλλά και κατά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ο Μουφτής δεν έχει εξουσία να εκδίδει δικαστικές αποφάσεις. Το άρθρο 20, παρ. 1 του Συντάγματός μας ορίζει ότι τα δικαστήρια παρέχουν έννομη προστασία στους πολίτες της χώρας.
Επιπλέον, οι αποφάσεις του Μουφτή-Ιεροδίκη, που βασίζονται στους ιερούς μουσουλμανικούς κανόνες της Σαρία, αντιβαίνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα κυρίως όσον αφορά στην ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, όπως αυτά διακηρύσσονται τόσο από το Σύνταγμα της Ελλάδας όσο και από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι κατά την περίοδο 1991-2008 σε έλεγχο που πραγματοποιήθηκε από τακτικούς δικαστές σε 3.000 περίπου αποφάσεις του Μουφτή δύο μόνο κρίθηκαν αντισυνταγματικές.
Κατόπιν τούτων, ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
- Για ποιους λόγους έχει επικρατήσει στην χώρα μας η άτυπη, αλλά ουσιαστική εφαρμογή της Σαρία αντί του Αστικού Κώδικα, καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως αυτά διακηρύσσονται από το Σύνταγμα της χώρας μας;
- Σε τι ενέργειες προβλέπεται να προβούν τα αρμόδια Υπουργεία προκειμένου να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του Μουφτή και να μπορούν να προσφεύγουν οι μουσουλμάνοι πολίτες της Ελλάδας στα Ελληνικά Δικαστήρια για την επίλυση των διαφορών τους;
