Συζήτηση και ψήφιση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2007».

Αλήθεια, όμως, ποιος δεν θυμάται τα προηγούμενα χρόνια τις αναφορές που έκαναν συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για τους προϋπολογισμούς του 2005 και του 2006; «Δεν κλείνει ο προϋπολογισμός», «καταρρέουν τα έσοδα του κράτους», «ανεξέλεγκτες τρέχουν οι δαπάνες», «φουντώνει το δημόσιο χρέος». Φυσικά, τους ίδιους χαρακτηρισμούς, τους ίδιους ισχυρισμούς ακούμε από τους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για άλλη μία φορά. Κατά πώς λέει κι ο ελληνικός λαός: «Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου!».
Τελικά όμως ας δούμε εκ του αποτελέσματος των προϋπολογισμών του 2005 και του 2006, που ήδη έχουν υλοποιηθεί, τι προκύπτει. Οι προϋπολογισμοί αυτοί έκλεισαν με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια. Το μόνο που τελικά δεν έκλεισε είναι η «ντουλάπα», γιατί περί «ντουλάπας» πρόκειται, με τις ανακρίβειες και τα ψέματα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Τα έσοδα, όχι μόνο δεν κατέρρευσαν, αλλά έφθασαν ή και ξεπέρασαν τους προσδιοριζόμενους κάθε φορά στόχους. Το μόνο που τελικά κατέρρευσε είναι η αξιοπιστία των συναδέλφων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Οι δημόσιες δαπάνες κάθε άλλο παρά ανεξέλεγκτες ήταν. Ελέγχθηκαν απόλυτα, υπήρξε, δε, σοβαρή μείωση των αντιπαραγωγικών δαπανών. Ανεξέλεγκτες ήταν, η διαστρέβλωση της αλήθειας και τα κροκοδείλια δάκρυα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Τώρα θυμήθηκαν τα προβλήματα, τώρα ανακάλυψαν τα ελλείμματα, που τόσα χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι δημιούργησαν.
Τρία χρόνια περίπου μετά από τις εκλογές μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά πίσω, να κάνουμε τον απολογισμό μας, να δούμε τι κάναμε, τι δεν κάναμε, τι κάναμε λάθος, τι πρέπει να διορθώσουμε. Να προγραμματίσουμε το μέλλον σύμφωνα με το πρόγραμμά μας, σύμφωνα με όσα υποσχεθήκαμε στον ελληνικό λαό. Γιατί, για μας, οι υποσχέσεις μας είναι δεσμεύσεις και με οδηγό αυτές πορευθήκαμε και συνεχίζουμε να πορευόμαστε. Γιατί εμείς χρόνια ολόκληρα οικοδομήσαμε και συνεχίζουμε να οικοδομούμε με τον ελληνικό λαό μια σχέση εμπιστοσύνης, που διαρκώς ανανεώνουμε, που διαρκώς ενισχύουμε. Γιατί εμείς κοιτάμε στα μάτια τον ελληνικό λαό και του λέμε πάντα την αλήθεια, μόνο την αλήθεια και πάντα την αλήθεια. Γιατί εμείς δεν χαϊδέψαμε αυτιά. Δεν μας ικανοποιεί να είμαστε απλώς αρεστοί. Προτιμούμε πολλές φορές να είμαστε δυσάρεστοι, όπου χρειάζεται, αλλά πάντοτε χρήσιμοι. Αυτή είναι η μεγάλη μας διαφορά με το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Εμείς δεν λέμε ψέματα, εμείς δεν «τάξαμε λαγούς με πετραχήλια» για να κερδίσουμε τις εκλογές. Εμείς δεν μιλήσαμε για «ακόμη καλύτερες ημέρες» προεκλογικά και την αμέσως επόμενη ημέρα των εκλογών να εφαρμόσουμε το σκληρότερο πρόγραμμα λιτότητας που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Προτιμήσαμε πάντοτε να λέμε την αλήθεια, προτιμήσαμε πάντοτε να είμαστε χρήσιμοι για τον τόπο, με τα έργα μας και όχι με τα λόγια μας.
Βέβαια, αυτά είναι περίεργα πράγματα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που έτσι έμαθε από το παρελθόν, να προσπαθεί δηλαδή με ψέματα να ξεγελάσει τους Έλληνες πολίτες και έτσι πορεύεται και για το μέλλον.
Ας αφήσουμε όμως το ΠΑ.ΣΟ. Κ. και τα ψέματά του -άλλωστε ο ελληνικός λαός έχει καταδικάσει αυτές τις πολιτικές και στις εθνικές εκλογές του 2004 και στις πρόσφατες Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές και συνεχίζει καθημερινά να τις καταδικάζει, όπως αποδεικνύεται και από τις πρόσφατες αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις- και ας κάνουμε έναν μικρό απολογισμό για το χθες, για το τι παραλάβαμε, για το τι κάναμε, για το τι πετύχαμε, για το τι δεν κάναμε, ενώ ίσως θα έπρεπε να έχουμε κάνει.
Τι παραλάβαμε; Παραλάβαμε ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα, που έφθανε στο 7,8% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ένα δημόσιο χρέος που ξεπερνούσε το 110% του Α.Ε.Π., μια ανεργία που κάλπαζε στο 11,3% ή 500.000 περίπου άνεργους νέους ανθρώπους, μια οικονομία με μειωμένη παραγωγικότητα, με ανταγωνιστικότητα που κατρακυλούσε στους διεθνείς πίνακες.
Τι κάναμε; Πετύχαμε, με την ήπια δημοσιονομική προσαρμογή, χωρίς έκτακτα φορολογικά μέτρα, να νοικοκυρέψουμε το κράτος, να περιορίσουμε την σπατάλη. Είναι γνωστό άλλωστε το περίφημο σπάταλο κράτος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπως είχε καταντήσει από το σύστημα διακυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Ξεδιπλώσαμε ένα συγκεκριμένο πλέγμα, μια «βεντάλια» οικονομικής πολιτικής, κατ' αρχήν δημιουργώντας το κατάλληλο επενδυτικό κλίμα, με την πρώτη φάση της φορολογικής μεταρρύθμισης. Πετύχαμε την επιβολή ενός σταθερού φορολογικού συστήματος, με σημαντικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις, κάτι που έγινε και με το δεύτερο οικονομικό μας νόμο, τον αναπτυξιακό νόμο, έναν ιδιαίτερα πετυχημένο νόμο. Με τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα απελευθερώνονται τεράστιες δυνατότητες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Προχωρήσαμε σε αποκρατικοποιήσεις. Στην πρώτη φάση με την πετυχημένη αποκρατικοποίηση της Εθνικής και της Εμπορικής Τράπεζας και με ένα σημαντικό κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Συνεχίζουμε με τη νέα φάση των αποκρατικοποιήσεων με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, με τον Ο.Τ.Ε. και την Αγροτική Τράπεζα.
Προχωρήσαμε στη δεύτερη φάση της φορολογικής μεταρρύθμισης με κύριο και άμεσο ενδιαφέρον τον άνθρωπο για ένα δικαιότερο και αντικειμενικότερο φορολογικό σύστημα. Τι πετύχαμε: Πετύχαμε περιορισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στο 2,6%. Πετύχαμε ελάττωση του δημόσιου χρέους στο 100% περίπου του Α.Ε.Π. Πετύχαμε και κάτι άλλο πάρα πολύ σημαντικό. Μείωση κατά τρεις ολόκληρες μονάδες του ποσοστού της ανεργίας από το 11,3% στο 8,3% ή περίπου κατά εκατό χιλιάδες ανθρώπους. Πετύχαμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, αύξηση της παραγωγικότητας, αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, η οποία βελτιώθηκε κατά οκτώ ολόκληρες θέσεις στο σχετικό πίνακα ανταγωνιστικότητας και πετύχαμε αύξηση των εξαγωγών κατά 20% το 2006, ενώ θυμίζω ότι και το 2005 είχαμε ανάλογη αύξηση κατά 13% στις εξαγωγές μας.
Βέβαια, όλους αυτούς τους καρπούς της οικονομικής πολιτικής τους χρησιμοποιήσαμε, τους στρέψαμε και τους στρέφουμε προς τους ανθρώπους που έχουν ιδιαίτερα ανάγκη: Στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες, στους άνεργους, στους χαμηλόμισθους, στους χαμηλοσυνταξιούχους.
Προχωρήσαμε με την αύξηση του αφορολόγητου ορίου από τις 10.000 στις 11.000 και τώρα στις 12.000 ευρώ, με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών από το 30% στο 25% σταδιακά, με τη διακοπή της παρακράτησης του Λ.Α.Φ.Κ.Α. και την επιστροφή των παρανόμως παρακρατηθέντων ποσών του Λ.Α.Φ.Κ.Α., με την αύξηση των συντάξεων του Ο.Γ.Α. σταδιακά από τα 200 ευρώ που παραλάβαμε στα 330 μέχρι 1.1.2008, με την αύξηση του επιδόματος του Ε.Κ.Α.Σ. από τα 140 ευρώ που το παραλάβαμε στα 230 μέχρι 1.1.2008, με την αύξηση του επιδόματος ανεργίας από τα 300 ευρώ στα 450 μέχρι 1.1.2008 και μια σειρά άλλων ευνοϊκών μέτρων για ευπαθείς κοινωνικά ομάδες, παραδείγματος χάρη, τις πολύτεκνες μητέρες ή τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Και όλα αυτά όχι αυθαίρετα, αλλά με πιστοποίηση των αρμόδιων διεθνών Οργανισμών. Θυμίζω τη φθινοπωρινή Έκθεση της Κομισιόν, την ετήσια Έκθεση του Ο.Ο.Σ.Α., τις δηλώσεις του Επιτρόπου των Οικονομικών του κ. Αλμούνια και βέβαια, όλα τα παραπάνω, χωρίς αστερίσκους, χωρίς υποσημειώσεις, αλλά με μία αγαστή συνεργασία των ελληνικών στατιστικών υπηρεσιών και της EUROSTAT, της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας.
Τι δεν κάναμε: Δεν προχωρήσαμε ίσως όσο γρήγορα έπρεπε σε ορισμένους τομείς, μεταρρυθμίσεις και ρήξεις όπου χρειαζόταν.
Δεν συγκρουστήκαμε με συντεχνίες όπου έπρεπε, παραδείγματος χάρη, με την Ολυμπιακή Αεροπορία. Πρόσφατα διαβάσαμε ότι η Ολυμπιακή Αεροπορία καθημερινά έχει ζημιές 310.000 ευρώ ή περίπου 110.000.000 ετησίως. Δεν πήραμε τα μέτρα που έπρεπε για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του ΟΣΕ με τα τεράστια ελλείμματα. Δεν αυξήσαμε τις δαπάνες για την παιδεία στο 5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Όχι όμως βέβαια πριν πάρουμε αποφάσεις για σημαντικές αλλαγές, γιατί διαφορετικά είναι σαν να πετάμε τα χρήματά μας σ' ένα βαρέλι δίχως πάτο. Όχι πριν ελέγξουμε τις καθημερινές παραβιάσεις του πανεπιστημιακού ασύλου που γίνονται από πενήντα-εκατό αλήτες κουκουλοφόρους οι οποίοι προκαλούν, καίνε, ρημάζουν, καταστρέφουν ατιμώρητοι. Και βέβαια όλα αυτά τα πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Αγαπητοί συνάδελφοι, κλείνοντας, παραλάβαμε μία τραγική κατάσταση στην οικονομία. Ήδη κάναμε πολλά. Ίσως μπορούσαμε ακόμη περισσότερα, ακόμη γρηγορότερα. Μπορεί. Ένα όμως είναι σίγουρο: Πορευόμαστε σωστά, με υπευθυνότητα, με συνέπεια, μακριά από το λαϊκισμό που πάντα ζημιώνει στο τέλος. Η νέα διακυβέρνηση εφαρμόζει μία οικονομική πολιτική έχοντας σαν πρώτο και κύριο στόχο την κοινωνική συνοχή, γιατί για μας, αυτό που είναι σημαντικό στην οικονομική πολιτική δεν είναι οι αριθμοί, αλλά πρώτα και κύρια οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους. Γιατί για μας ουσιαστική πολιτική είναι η ανθρώπινη πολιτική. Αυτό το βασικό στόχο στα μέτρα του δυνατού, υπηρετεί ο συγκεκριμένος Προϋπολογισμός του 2007 γι' αυτό και τον ψηφίζω, γι' αυτό και δίνω ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή για όλα όσα ήδη έχει κάνει, αλλά και για όλα όσα προγραμματίζει να κάνει.
Σας ευχαριστώ πολύ.