Συνέχιση επί της πρώτης ενότητας των άρθρων 1 εώς 139 του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις».

Εδώ κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εντοπίζεται και ένα σημαντικό, ένα δομικό πρόβλημα που εκφράζεται εν τέλει με την απαξίωση της πολιτικής και τις αποστάσεις που διατηρούν οι πολίτες από την πολιτική και τους πολιτικούς. Κάποιοι, ενώ δεν συμμετέχουν στο διάλογο που γίνεται, στη συνέχεια καταγγέλλουν έλλειψη διαλόγου. Ενώ, δεν παρουσιάζουν προτάσεις εκφράζουν μόνο τις διαφωνίες και τις αντιθέσεις τους. Ξεχνούν, πως οι ίδιοι πριν από λίγους μήνες μόλις, γραπτώς πρότειναν στο πρόγραμμά τους συγχωνεύσεις των εκατόν πενήντα πέντε ταμείων σε τρία και τώρα διαμαρτύρονται για τα δεκατρία ταμεία που θα γίνουν με το νέο νομοσχέδιο. Βρίσκονται πίσω από κάθε αίτημα, δίκαιο ή άδικο, μόνο και μόνο για να κερδίσουν συμπάθεια, κάτι που αδυνατούν να κάνουν μέσω μιας σοβαρής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης.
Είναι οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που πριν από λίγο καιρό έλεγαν αρχικά «ναι» στην Αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και μετά κατέβαιναν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για την αναθεώρησή του. Είναι αυτοί που αποχωρούσαν από τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος για να μην πάρουν θέση γιατί δεν είχαν θέση. Είναι αυτοί που έπαιζαν και παίζουν με τους θεσμούς και την νοημοσύνη των πολιτών, που μόλις προχθές στην κορυφαία τους εσωκομματική διαδικασία, στο Συνέδριό τους, άλλοι ζητούσαν πρόσκαιρες συνεργασίες ως σανίδες σωτηρίας προ της πολιτικής βύθισης, όπως όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, και άλλοι μιλούσαν για αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, σαν να μην βλέπουν τι συμβαίνει γύρω τους στην κοινωνία.
Έτσι, λοιπόν, όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα, η ώρα της κοινωνικής ευθύνης, φαίνεται η υπευθυνότητα, η σοβαρότητα και η συνέπεια του κάθε πολιτικού φορέα. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αγαπητοί συνάδελφοι, ψηφίστηκε και διοικεί τη χώρα, όχι για να είναι ευχάριστη και αρεστή, αλλά για να είναι χρήσιμη.
Άλλωστε, ήταν ξεκάθαρο το πολιτικό μήνυμα που πριν από λίγες ημέρες με την παρέμβασή του ο Πρωθυπουργός της χώρας Κώστας Καραμανλής έστειλε σε όλη την ελληνική κοινωνία. Άνοιξε το θέμα και αγνοώντας το πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας, πως οι αλλαγές θα αποδειχθούν μεσοπρόθεσμα σε όφελος του συστήματος και των ελλήνων εργαζομένων προχώρησε σε αλλαγές.
Άλλωστε, αν ακούγαμε όλους αυτούς που αντιδρούσαν εδώ και χρόνια τώρα, ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1980 θα είχαμε ενταχθεί, ούτε οι αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, που ήταν η σωτηρία του συστήματος το 1990 και το 1992 θα είχαν γίνει. Σήμερα προχωρούμε σε μια μεταρρύθμιση, προχωρούμε σε αλλαγές, σε αλλαγές όμως που αναδεικνύουν το πολιτικό πρόσωπο και την ευαισθησία της Κυβέρνησης, αλλαγές ουσιαστικές, αλλά ήπιες, που στηρίζονται και εντάσσονται στο πλαίσιο των πρωθυπουργικών δεσμεύσεων και εξαγγελιών, αλλαγές που δεν αυξάνουν τις εισφορές, που δεν μειώνουν τις βασικές συντάξεις, που δεν αυξάνουν τα γενικά όρια ηλικίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας είμαστε ειλικρινείς και υπεύθυνοι και όχι απλώς αρεστοί. Υπάρχουν πολλά προβλήματα που έχουν οδηγήσει το ασφαλιστικό σύστημα λίγο πριν από την κατάρρευση, κατ' αρχάς ξεκινώντας από το μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, που έχει επηρεάσει προς το δυσμενέστερο την αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους, που έχει φτάσει σε μία σχέση 1 προς 1,75. Και βέβαια, κάποτε καιρός είναι να ασχοληθούμε σοβαρά και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και να κουβεντιάσουμε για το πολύ σοβαρό πρόβλημα που λέγεται αρνητική δημογραφική εξέλιξη του ελληνικού πληθυσμού.
Άλλο πρόβλημα που έχει δημιουργήσει αυτήν την άσχημη κατάσταση στο ασφαλιστικό σύστημα είναι τα διαρκώς αυξανόμενα ελλείμματα των ταμείων, οι παθογένειες, οι ανισότητες, οι αδικίες του συστήματος, η ανεργία, η ανασφάλιστη εργασία, η έλλειψη μηχανοργάνωσης, η μεγάλη εισφοροδιαφυγή. Όλα αυτά μαζί, οδηγούν στην ανάγκη γενναίων μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό σύστημα.
Αρκεί άλλωστε να αναφέρω, πως, αν δεν γίνουν παρεμβάσεις, το σύστημα τα αμέσως προσεχή χρόνια, θα έπρεπε να χρηματοδοτείται κατά 25% με βάση τους πόρους του Α.Ε.Π., πράγμα που σημαίνει λιγότερα χρήματα για άλλες κοινωνικές δράσεις, για τα σχολεία, για την άμυνα, για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Οι αλλαγές, λοιπόν, αυτές, υπηρετούν την ανάγκη για ένα δίκαιο σύστημα. Είναι αλλαγές για τη νέα γενιά, δίχως παράλληλα να θίγονται ώριμα δικαιώματα και παροχές. Κεντρικός άξονας της μεταρρύθμισης είναι η ενοποίηση των εκατόν πενήντα πέντε ασφαλιστικών ταμείων σε δεκατρία, πέντε κύριας σύνταξης, έξι επικουρικής και δύο προνοίας.
Επιπροσθέτως, αίρονται οι αδικίες και οι στρεβλώσεις με μια ισονομία σε ό,τι αφορά τα όρια ηλικίας, το χρόνο ασφάλισης και το ύψος των συντάξεων, έτσι ώστε να μην υπάρχουν στο ασφαλιστικό σύστημα «πατρίκιοι και πληβείοι», δίχως επαναλαμβάνω να θίγονται ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, αλλά και με έναρξη εφαρμογής στην ουσία του συστήματος σε βάθος χρόνου, από το 2013.
Μία άλλη σημαντική διάσταση των αλλαγών είναι τα αντικίνητρα για την πρόωρη συνταξιοδότηση, η οποία πάντως διατηρείται. Κίνητρα επομένως για την παραμονή στην εργασία, ειδικά τώρα με την άνοδο του προσδόκιμου ορίου ζωής, αντικίνητρα για την πρόωρη συνταξιοδότηση.
Επίσης, προβλέπεται έλεγχος των δαπανών και της εισφοροδιαφυγής μέσω της ηλεκτρονικής ενιαίας κάρτας ασφαλισμένου, ενώ βασικός πυλώνας του συστήματος που αναδεικνύει το κοινωνικό πρόσωπο των αλλαγών είναι η αλληλεγγύη των γενεών και η προστασία της μητρότητας.
Έτσι δημιουργείται το Ταμείο Αλληλεγγύης Γενεών, ένα ταμείο το οποίο θα χρηματοδοτείται από πόρους, σ' ένα ποσοστό από το Φ.Π.Α., από τις αποκρατικοποιήσεις, από τον κοινωνικό πόρο των ταμείων. Το ταμείο αυτό θα λειτουργεί ως κουμπαράς. Κανείς δεν θα μπορεί ως το 2019 να το ανοίξει, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ικανό κεφάλαιο για να στηρίξει το σύστημα στο μέλλον και να αποτρέψει τον ορατό κίνδυνο κατάρρευσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ασφαλιστικό και η βιωσιμότητά του είναι εθνική υπόθεση. Δεν χωρούν αντιπαραθέσεις και μικροπολιτική προσέγγιση, ειδικά όταν όλες οι πτέρυγες βλέπουν και μιλούν για την ανάγκη τομών και παρεμβάσεων και μάλιστα εγκαίρως.
Η Κυβέρνηση θα μπορούσε να πει πως δεν αγγίζει το θέμα, πως δεν αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος. Αυτό όμως θα ήταν πράξη πολιτικής ανευθυνότητας και η ιστορία και η διαδρομή του Κώστα Καραμανλή έχει αποδείξει ότι δεν συντάσσεται μ' αυτές τις λογικές.
Απευθύνω, λοιπόν, σε όλους σας, έστω και την τελευταία στιγμή έκκληση για υπευθυνότητα, ειδικά για υπευθυνότητα γύρω από μία πρόταση ενός νομοσχεδίου που δεν θίγει τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα του συστήματος, που προχωρά στην απαραίτητη διοικητική μεταρρύθμιση.
Διατηρεί ουσιαστικά την οικονομική αυτοτέλεια των ταμείων, δεν αιφνιδιάζει, καθώς οι αλλαγές γίνονται σταδιακά και ξεκινούν από το 2013 και φυσικά κινείται μέσα το πλαίσιο για το οποίο η Κυβέρνηση είχε μιλήσει ήδη προεκλογικά, δηλαδή δίχως μεταβολή γενικών ορίων ηλικίας, δίχως μείωση συντάξεων και δίχως αύξηση των εισφορών.
Οι αλλαγές -η μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα- εξασφαλίζουν ένα βιώσιμο, ένα κοινωνικά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα.
Είναι μία μεταρρύθμιση ωφέλιμη για την πλατιά κοινωνία και σαν τέτοια, καλώ τους συναδέλφους, ειδικότερα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να σπάσουν τα κομματικά στεγανά, να ξεπεράσουν τους δογματισμούς και τις αγκυλώσεις του χθες και να έλθουν μαζί μας στο αύριο, να σταθούν υπεύθυνα μαζί με την κοινωνία για την κοινωνία, δίνοντας θετική ψήφο σ' ένα θετικό μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο, ωφέλιμο για τον Τόπο και τους πολίτες.
Ευχαριστώ πολύ.