Όμως σήμερα, επτά μήνες μετά τις εκλογές τις 4ης Οκτωβρίου του 2009, έχετε μια μεγάλη επιτυχία: είστε η μόνη Κυβέρνηση, η πρώτη Κυβέρνηση που κατορθώσατε να πείσετε όλους τους Έλληνες πολίτες, ακόμη και τα πιο σκληρά σας στελέχη, ακόμη και τους πιο σκληρούς οπαδούς σας, ότι κοροϊδέψατε τον ελληνικό λαό, ότι δεν είχατε πρόγραμμα, ότι δεν είχατε σχέδιο, ότι δεν είχατε όραμα για τον τόπο, ότι λέγατε ψέματα όταν λέγατε ότι λεφτά υπάρχουν, ότι γενικώς βαδίζετε στα τυφλά, χωρίς οδηγό, χωρίς στόχους, ακολουθώντας τη λογική «βλέποντας και κάνοντας».
Δυστυχώς, αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται στην πράξη ότι είστε άξιοι συνεχιστές ενός παλιού κακού παρελθόντος, μιας λογικής των δανεικών και αγύριστων, μιας λογικής του «Τσοβόλα δώσ' τα όλα», μιας λογικής που υποθήκευσε και εξακολουθεί να υποθηκεύει το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, το μέλλον της χώρας.
Με ερασιτεχνισμούς, με παλινωδίες, με τραγικά λάθη, με αναποφασιστικότητα, η Κυβέρνησή σας κατόρθωσε - γιατί κυριολεκτικά περί κατορθώματος πρόκειται - να καταντήσει την Ελλάδα το μαύρο πρόβατο όχι μόνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ολόκληρης της υφηλίου, ένα παράδειγμα προς αποφυγήν, έναν επαίτη των διεθνών αγορών.
Βρισκόμαστε ήδη στον έβδομο μήνα της διακυβέρνησης της χώρας από την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αφού φουσκώσατε τεχνητά το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας - άλλωστε η τακτική της δημιουργικής λογιστικής είναι δικιά σας παλιά, αγαπημένη τέχνη - δεν έχετε ξεδιπλώσει ούτε μία - το τονίζω - απολύτως ούτε μία αναπτυξιακή πρωτοβουλία.
Όμως, αγαπητοί συνάδελφοι, θα πρέπει να ξέρετε ότι αν δεν υπάρξει ανάπτυξη σε αυτόν τον τόπο, αν δεν υπάρξει αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, αν δεν υπάρξει παραγωγή νέου πλούτου, δεν πρόκειται να λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
Αντί γι' αυτό, αγαπητοί συνάδελφοι, έχουμε ήδη τρία σκληρά πακέτα μέτρων λιτότητας, που ήδη εφαρμόζονται σε βάρος της χώρας, σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Με φοροκαταιγίδα, με φοροεπιδρομές προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα και όλα αυτά σε βάρος του ελληνικού λαού και ιδιαιτέρως των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων, και όλα αυτά σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Όμως, με αυτό τον τρόπο οδηγείτε συνεχώς, όλο και περισσότερο, όλο και πιο βαθιά τη χώρα στην ύφεση. Και η ύφεση αυτή, αν συνεχιστεί στην οικονομία, αν δεν υπάρξουν μέτρα ανάπτυξης, αν δεν υπάρξουν μέτρα αύξησης του εθνικού πλούτου, τότε πρακτικά οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο επανατροφοδότησης της ύφεσης, νέων ελλειμμάτων, νέων μέτρων που θα είστε αναγκασμένοι να ξαναπάρετε, χωρίς όμως δυστυχώς κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
Με βάση αυτά, λοιπόν, βλέποντας αυτές τις συνθήκες όπως είναι διαμορφωμένες στην ελληνική οικονομία, ξεκινάμε σήμερα τη συζήτηση του φορολογικού νομοσχεδίου, ενός νομοσχεδίου, για το οποίο, πριν προχωρήσω στην ανάλυσή του, θα ήθελα να κάνω κάποιες διαπιστώσεις.
Στην περσινή ετήσια Έκθεση του ΟΟΣΑ, τον Ιούλιο του 2009, προκύπτει ότι η εκτιμώμενη παραοικονομία στην Ελλάδα ανέρχεται στο 25% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, στα 65 περίπου δισεκατομμύρια. Παράλληλα, η φοροδιαφυγή εκτιμάται σε 25 περίπου δισεκατομμύρια, δηλαδή το 50% περίπου των φορολογικών εσόδων. Ακόμη, το ποσοστό των φορολογικών εσόδων ως προς το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν στη χώρα μας μετά βίας έφτασε το 2009 το 19%, ενώ αντίστοιχα ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανέρχεται στο 26,1%.
Τα έσοδα από άμεση φορολογία στην Ελλάδα συνεχώς μειώνονται. Σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT το 2008 στη χώρα μας τα έσοδα από άμεση φορολογία ως προς το Α.Ε.Π. ήταν 7,7%, ενώ αντίστοιχα στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 ανερχόταν στο 13,1%, δηλαδή περίπου τα έσοδα από άμεση φορολογία στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν υπερδιπλάσια της ελληνικής.
Παράλληλα, η σχέση έμμεσων και άμεσων φόρων ανέρχεται περίπου στο 1,3%, δηλαδή οι έμμεσοι φόροι, οι κατεξοχήν άδικοι φόροι εξακολουθούν και είναι η πλειονότητα των φορολογικών εσόδων. Περίπου δηλαδή το 60% των φορολογικών εσόδων είναι οι έμμεσοι, άδικοι, φόροι και το 40% είναι οι άμεσοι.
Παράλληλα, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι εξακολουθούν και πληρώνουν τους περισσότερους φόρους. Το 47,5% των φόρων πληρώνεται από μισθωτούς και συνταξιούχους, έναντι 35% των επιχειρηματιών, των επιχειρήσεων και 17,5% των ελευθέρων επαγγελμάτων.
Τέλος, έχουμε ένα φορολογικό σύστημα γραφειοκρατικό, ένα φορολογικό σύστημα πολύπλοκο, ένα φορολογικό σύστημα το οποίο ταλαιπωρεί τον ελληνικό λαό, ταλαιπωρεί τους Έλληνες πολίτες, ταλαιπωρεί τους λογιστές, ταλαιπωρεί τους εφοριακούς, ταλαιπωρεί τις επιχειρήσεις.
Έτσι, όλοι μας μετά από αυτές τις κοινές, πανθομολογούμενες διαπιστώσεις, συμφωνούμε ότι απαιτείται μια γενναία, μια ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη για ένα νέο, απλό, διαφανές, σταθερό, κοινωνικά δίκαιο, αποδοτικό φορολογικό σύστημα, όμως με καθαρά αναπτυξιακό προσανατολισμό. Γιατί εμείς πιστεύουμε ότι αν δεν υπάρξει ανάπτυξη σε αυτόν τον τόπο, δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα. Γιατί εμείς θεωρούμε ότι η φορολογία αποτελεί ένα μέσον άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής πρωτίστως και δευτερευόντως μέσον άσκησης αναδιανεμητικής πολιτικής, μέσα από το αναπτυξιακό πλεόνασμα που δημιουργεί, σε συνδυασμό με άλλα μέσα αναπτυξιακής πολιτικής, όπως έγραφε στο βιβλίο του «Η θεωρία των δημοσίων οικονομικών» ο αείμνηστος αμερικανός καθηγητής του Χάρβαρντ Ρίτσαρντ Μασγκρέιβ.
Με άλλα λόγια: ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη. Αυτό είναι το ζητούμενο, κάτι που η Κυβέρνηση παντελώς αγνοεί. Αν δεν υπάρξει ανάπτυξη, αν δεν υπάρξει αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, αν δεν υπάρξει παραγωγή νέου πλούτου, δεν πρόκειται να υπάρξει θετικό αναδιανεμητικό αποτέλεσμα. Γιατί πολιτική με δανεικά δεν γίνεται. Αυτό το επιχειρήσαμε στο παρελθόν, το επιχείρησε ο αείμνηστος ηγέτης της παράταξής σας Ανδρέας Παπανδρέου και κατόρθωσε, παραλαμβάνοντας ένα δημόσιο έλλειμμα της τάξης του 1,9 δισεκατομμύρια το 1981, να το εκατονταπλασιάσει, να το παραδώσει στα 190 δισεκατομμύρια περίπου το 2004.
Επομένως, σύμφωνα με τις παραπάνω αναμφισβήτητες διαπιστώσεις, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι επιτακτική ανάγκη η δημιουργία μιας γενναίας, ριζοσπαστικής φορολογικής μεταρρύθμισης. Η χώρα έχει ανάγκη, όπως είπα και πριν, από ένα φορολογικό σύστημα απλό, κατανοητό, διάφανο, σταθερό, κοινωνικά δίκαιο, αποδοτικό, αναπτυξιακό, αντιγραφειοκρατικό.
Οφείλει, λοιπόν, η Κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση να δημιουργήσει ένα τέτοιο σύστημα, που θα πετύχει τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, αφενός μέσα από την πάταξη της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής, αφετέρου μέσα από την απλοποίησή του, έτσι ώστε να εξαλειφθούν οι δυνατότητες για «νόμιμη» διαδικασία της φοροαποφυγής, που λειτουργεί εκμεταλλευόμενη αυτές τις παρεκκλίσεις της φορολογικής νομοθεσίας.
Άρα, ας εξετάσουμε τώρα, μετά από όλα τα προηγούμενα, αν το συζητούμενο φορολογικό νομοσχέδιο, με τον βαρύγδουπο τίτλο «Αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης και αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και άλλες διατάξεις», τίτλο που προφανώς δεν υπάρχει Έλληνας πολίτης που θα ήθελε να μη γινόταν πραγματικότητα, ας εξετάσουμε λοιπόν αν έχει τα χαρακτηριστικά της απαραίτητης φορολογικής μεταρρύθμισης και αν δικαιώνει τον βαρύγδουπο τίτλο του, όπως προείπαμε.
Δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά του φορολογικού συστήματος πρέπει να είναι: φορολογικό σύστημα με αναπτυξιακό χαρακτήρα, φορολογικό σύστημα κοινωνικά δίκαιο. Δυστυχώς, στην περίπτωσή μας ούτε το ένα συμβαίνει, ούτε το άλλο συμβαίνει. Το φορολογικό νομοσχέδιο δεν έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα, γιατί δεν έχει απολύτως κανένα ουσιαστικό αναπτυξιακό μέτρο.
Τα ελάχιστα προβλεπόμενα -ενδεικτικά μόνο αναφέρω και χάριν παραδείγματος τρεισήμισι σελίδες σε σύνολο εκατόν εξήντα επτά σελίδων του νομοσχεδίου- αποτελούν δυστυχώς την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Αναφέρονται σε κίνητρα που αφορούν την επιχειρηματικότητα ανάγκης και όχι την επιχειρηματικότητα ευκαιρίας. Δηλαδή εξηγούμε, δίνουν κάποια στοιχειώδη κίνητρα σε νέους ανθρώπους για να στήσουν επιχειρήσεις για να μην παραμένουν άνεργοι και δεν υπάρχει ούτε ένα ουσιαστικό φορολογικό κίνητρο για προσέλκυση ξένων επενδύσεων, για προσέλκυση κεφαλαίων, έτσι ώστε να γίνονται επενδύσεις μεγάλες που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος.
Όχι μόνο αυτό, αλλά θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να χαρακτηρίσουμε το νομοσχέδιο αυτό και αντιαναπτυξιακό με συγκεκριμένα άρθρα και διατάξεις του. Είναι αντιαναπτυξιακό γιατί δαιμονοποιεί την επιχειρηματικότητα, τη σκοτώνει στην κυριολεξία και βυθίζει ακόμη περισσότερο την οικονομία της χώρας στην ύφεση. Πώς γίνεται αυτό; Χτυπά τους μικρομεσαίους, οι οποίοι είναι η ραχοκοκαλιά της εθνικής μας οικονομίας.
Με την επιβολή ενός αυστηρού συστήματος αυτοπεραίωσης, οκτακόσιες χιλιάδες επιχειρήσεις εκτιμάται ότι με το σύστημα αυτοπεραίωσης θα πληρώσουν υπερδιπλάσιους φόρους από αυτούς που πλήρωναν μέχρι χθες.
Με την υποχρεωτική έκδοση φορολογικών στοιχείων από επιχειρήσεις παροχής υπηρεσίας ή ελεύθερους επαγγελματίες, όχι με την είσπραξη, αλλά με την ολοκλήρωση της παρεχόμενης υπηρεσίας. Θα κληθούν δηλαδή, οι ελεύθεροι επαγγελματίες να πληρώνουν Φ.Π.Α. και φόρους για χρήματα τα οποία δεν έχουν εισπράξει, μόνο και μόνο με την ολοκλήρωση της παροχής υπηρεσίας.
Με την υποχρεωτική ένταξη όλων των επαγγελμάτων, ανεξαρτήτως τζίρου, ανεξαρτήτως περιοχής στο λογιστικό προσδιορισμό, ακόμη και πολύ μικρών επιχειρήσεων. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δυσχεραίνεται η λειτουργία των πολύ μικρών επιχειρήσεων, ότι πολλαπλασιάζεται η γραφειοκρατία, ότι αυξάνει το εξωγενές κόστος των επιχειρήσεων με την περίφημη παρακράτηση του 8% στο εισόδημα για την παροχή κάθε είδους υπηρεσιών.
Βεβαίως κάτω από τη μεγάλη κοινωνική κατακραυγή, κάτω από τη δική μας πίεση και όχι μόνο τη δική μας, αλλά και των άλλων κομμάτων της Αντιπολίτευσης, ακόμη και πολλών συναδέλφων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αναγκαστήκατε να αποσύρετε αυτήν την επαίσχυντη διάταξη για την παρακράτηση του 8% από την παροχή υπηρεσίας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Βέβαια σας είπα ότι αυτό είναι αποδεικτικό των προθέσεων και της φιλοσοφίας, να χτυπήσετε τις μικρές επιχειρήσεις και αναγκαστήκατε -όπως είπα πριν- κάτω από την κατακραυγή να αποσύρετε τη συγκεκριμένη διάταξη.
Επιπρόσθετα, το φορολογικό νομοσχέδιο είναι αντιαναπτυξιακό, γιατί ενοχοποιεί την ιδιοκτησία, χτυπάει τη χρηματαγορά και τον οικοδομικό κλάδο, που είναι ένας βασικός πυλώνας ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, όπου γύρω από αυτόν δραστηριοποιούνται τουλάχιστον εκατόν πενήντα επαγγέλματα.
Με την επιβολή του τεκμαρτού φόρου ιδιοκατοίκησης, με την κατάργηση απαλλαγής από πόθεν έσχες για απόκτηση πρώτης κατοικίας, με την ήδη νομοθετημένη επαναφορά των φόρων γονικών παροχών, δωρεών, κληρονομιών, με το χαμηλό προσδιορισμό της αξίας της μεγάλης ακίνητης περιουσίας που σε συνδυασμό με την αναμενόμενη αύξηση των αντικειμενικών αξιών θα πλήξει, όχι μόνο τη μεσαία, αλλά πολλές φορές και τη χαμηλή ακίνητη περιουσία.
Ακόμη, είναι αντιαναπτυξιακό το νομοσχέδιο γιατί δημιουργεί αντικίνητρο επιχειρηματικότητας, με συντελεστή επιχειρήσεων 40%, που είναι ο υψηλότερος στην Ευρώπη. Με τον τρόπο αυτό στην ουσία διώχνουμε κεφάλαια από την Ελλάδα, όταν δίπλα μας άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βλέπε Βουλγαρία που έχει 10% φορολογικό συντελεστή, βλέπε Κύπρο που έχει 10% φορολογικό συντελεστή.
Ακόμη, ο συντελεστής των φυσικών προσώπων της τάξης του 40%-45% είναι πάρα πολύ υψηλός και είναι ένας συντελεστής, ο οποίος στην ουσία λέει στα φυσικά πρόσωπα να μην δουλεύουν πολύ, να μην παράγουν πολύ γιατί θα φορολογηθούν πάρα πολύ σκληρά.
Προσέξτε! Υπάρχουν παραδείγματα όπου μειώθηκαν οι φορολογικοί συντελεστές και είχαμε καλύτερα αποτελέσματα. Βλέπετε τη φορολογική μεταρρύθμιση της Κύπρου που έκανε ο Πρόεδρος ο Γιώργος Βασιλείου που μείωσε τους φορολογικούς συντελεστές, υψηλότερος φορολογικός συντελεστής στο 30% και όμως παρ' όλα αυτά, ανέβηκαν τα φορολογικά έσοδα της Κύπρου.
Το φορολογικό νομοσχέδιο είναι κοινωνικά άδικο. Είναι κοινωνικά άδικο, γιατί τελικά επιβαρύνει τα μικρά και μεσαία εισοδήματα και κυρίως τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γιατί επιβάλλει τεκμήρια ασφυξίας και όχι διαβίωσης που πνίγουν τα χαμηλά εισοδήματα και που ευνοούν σκανδαλωδώς τα μεγάλα εισοδήματα.
Βεβαίως, κάνατε διορθωτικές κινήσεις. Είναι καλό να ακούτε την κοινωνία και την κατακραυγή της, αλλά εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι οι διορθωτικές κινήσεις, οι οποίες κάνατε δεν ήταν πλήρης, ήταν ατελής και εξακολουθεί να παραμένει το πρόβλημα αυτό.
Είναι κοινωνικά άδικο το νομοσχέδιο, γιατί καταργεί στην ουσία το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ, μια που το συνδέει με αποδείξεις, ακόμη και για πολύ μικρά εισοδήματα κάτω των 12.000 ευρώ, εισοδήματα που θα δυσκολευτούν να βρουν ακόμη και αυτό το μικρό ποσό των αποδείξεων που χρειάζονται.
Είναι κοινωνικά άδικο το νομοσχέδιο, γιατί αυξάνει τους φορολογικούς συντελεστές. Η νέα κλίμακα, αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι, αποτελεί παγίδα για τα μεσαία εισοδήματα, αφού οι φορολογικοί συντελεστές μεγαλώνουν σε εισοδήματα άνω των 35.000 ευρώ.
Για μια ακόμη φορά χτυπάει τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, το συνηθισμένο υποζύγιο του φορολογικού μας συστήματος, στερώντας τους πολύτιμη αγοραστική δύναμη, κάτι που θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στη λειτουργία της αγοράς.
Το φορολογικό νομοσχέδιο μειώνει ακόμη τις εκπτώσεις των φόρων από στεγαστικά δάνεια και από ασφάλιστρα, αδικεί κατάφορα συγκεκριμένα επαγγέλματα και μάλιστα επικίνδυνα επαγγέλματα, επαγγέλματα απαραίτητα για την εθνική άμυνα, για την εθνική ασφάλεια, όπως είναι το λειτούργημα των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας, των πυροτεχνουργών, των ναρκαλιευτών, των βατραχανθρώπων, των αλεξιπτωτιστών, μια σειρά επικίνδυνων επαγγελμάτων, ενώ δεν λαμβάνει υπ' όψιν του και δεν υπερασπίζει καθόλου συγκεκριμένα κοινωνικά προβλήματα, όπως είναι οι πολύτεκνες ομάδες, οι τρίτεκνες κατηγορίες συμπολιτών μας, όπως είναι τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Τέλος, το φορολογικό νομοσχέδιο ήρθε καθυστερημένα. Σας θυμίζω ότι ήταν ένα νομοσχέδιο που εξαγγέλλατε προεκλογικά ότι θα είναι μέσα στα πέντε πρώτα που θα ψηφιστούν και ήταν στο πρόγραμμα των εκατό περίφημων ημερών. Το φορολογικό νομοσχέδιο έπρεπε να έρθει και να συζητηθεί και να ψηφιστεί πριν τις 31.12.2009 έτσι ώστε οι επιχειρήσεις και οι πολίτες να ξέρουν τους κανόνες του παιχνιδιού και να μην έχει αναδρομική ισχύ από 1.1.2010 τέσσερις μήνες πίσω δηλαδή.
Είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο στην ουσία έγινε χωρίς πραγματικό διάλογο και αυτό δεν το λέω εγώ, το καταγγέλλουν οι φορείς: η ΓΕΣΕΔΕ, η ΕΣΕΕ, η Εκκλησία είπαν ότι ήταν ένας προσχηματικός διάλογος. Είπαν ότι η Κυβέρνηση δεν κατέθεσε τις προτάσεις της, απλώς άκουγε. Μα, πρώτα όταν θέλεις να κάνεις ένα στοιχειώδη κοινωνικό διάλογο, καταθέτεις τις δικές σου απόψεις και στη συνέχεια επί των προτάσεών σου γίνεται ο διάλογος που πρέπει να γίνει.
Το φορολογικό νομοσχέδιο είναι ένα νομοσχέδιο πρόχειρο και αυτό το αποδεικνύουν οι δεκάδες τροποποιήσεις που ήδη έχετε κάνει πριν καν εισαχθεί στη Βουλή. Αλλάξατε ακόμη και τον τίτλο του νομοσχεδίου. Ακόμη και σε αυτό το σημείο προχωρήσατε σε αλλαγή, κάτι που αποδεικνύει την προχειρότητα με την οποία συντάχθηκε.
Το φορολογικό νομοσχέδιο είναι ένα νομοσχέδιο, το οποίο είναι γραφειοκρατικό, είναι πολύπλοκο με βάση του οποίου προστίθενται νέες διατάξεις που θα ταλαιπωρήσουν τους πολίτες, που θα ταλαιπωρήσουν τις επιχειρήσεις, τους λογιστές, τους εφοριακούς, όλους. Το νομοσχέδιο δεν κωδικοποιεί την υφιστάμενη νομοθεσία ούτε καταργεί τον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, όπως προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά δεσμευόσασταν.
Το νομοσχέδιο δεν είναι σταθερό. Ήδη, πριν ακόμη το συζητήσουμε στην Ολομέλεια και πριν ψηφιστεί από την κυβερνητική πλειοψηφία, ο Υπουργός εξήγγειλε ότι εντός δυο μηνών θα έρθει άλλο φορολογικό νομοσχέδιο. Επομένως, από όλα αυτά προκύπτει ότι θα είναι και ένα αναποτελεσματικό νομοσχέδιο, δεν θα αποδώσει τα αναμενόμενα, θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα, θα εντείνει την πολυπλοκότητα, την πολυνομία, το δαιδαλώδες γραφειοκρατικό σύστημα.
Συμπέρασμα: Σαφέστατα και πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που δεν δικαιώνει τον βαρύγδουπο τίτλο του: «Αποκατάσταση φορολογικής δικαιοσύνης και αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής». Είναι, όμως, κρίμα γιατί χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία για μια γενναία, για μια ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση. Είναι κρίμα γιατί η Κυβέρνηση παρουσίασε ένα νομοσχέδιο πολύ κατώτερο των περιστάσεων, ένα νομοσχέδιο αντιαναπτυξιακό, ένα νομοσχέδιο κοινωνικά άδικο, ένα νομοσχέδιο αναποτελεσματικό, ένα νομοσχέδιο γραφειοκρατικό, άτολμο, άνευρο, ασαφές, φορομπηχτικό. Είναι ένα νομοσχέδιο που σαφέστατα επί της αρχής η Νέα Δημοκρατία καταψηφίζει, και όχι απλώς καταψηφίζει, αλλά θέλοντας να τονίσει ότι ο κάθε συνάδελφος θα είναι υπεύθυνος και για την ψήφο του, έχει ήδη καταθέσει πρόταση ονομαστικής ψηφοφορίας επί της αρχής του νομοσχεδίου.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι η Νέα Δημοκρατία, ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη, θα καθίσει συγκεκριμένα και θα δουλέψει και θα κάνει συγκεκριμένες προτάσεις, όταν μπούμε στη λογική της κατ' άρθρων συζήτησης, θα τοποθετηθούμε θετικά όπου χρειάζεται να είμαστε θετικοί, αρνητικά όπου χρειάζεται να είμαστε αρνητικοί, αλλά όχι μόνο αυτό, θα καταθέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις για τις διατάξεις με τις οποίες διαφωνούμε και θα προτείνουμε τις δικές μας απόψεις, γιατί εμείς θεωρούμε ότι μια αντιπολίτευση οφείλει να είναι χρήσιμη στον τόπο καταθέτοντας και τις δικές της προτάσεις.
Κλείνοντας, λοιπόν, λέω ότι δυστυχώς η Κυβέρνηση, παρά τη θετική στάση και τη θετική προδιάθεση από εμάς, έχασε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για μια γενναία, για μια ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση.
Επομένως, για εμάς στη Νέα Δημοκρατία το ζήτημα της φορολογικής μεταρρύθμισης ήταν, είναι και παραμένει ανοικτό.
Σας ευχαριστώ πολύ.
