Είναι γιος αγροτών από το Ζαγκλιβέρι Θεσσαλονίκης. Οι γονείς του
μεροκαματιάρηδες άνθρωποι, πάσχιζαν καθημερινά να καλύψουν τις ανάγκες
της οικογένειας, έτσι ώστε ο ίδιος και η μικρότερη αδερφή του, «να μην
στερηθούμε τίποτε, να μη ζοριστούμε καθόλου» όπως εξομολογείται ο ίδιος
στην «Espresso της Κυριακής» και συνεχίζει «τα παιδικά και μαθητικά μου
χρόνια τα πέρασα στο χωριό μου, το Ζαγκλιβέρι, με πολύ παιχνίδι με τους
συμμαθητές και φίλους μου και ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές».
Η αφήγησή του γυρνά τον χρόνο πίσω: «Δυστυχώς, όμως, γρήγορα
εμφανίσθηκαν μεγάλες στενοχώριες, με την σοβαρή ασθένεια της μητέρας
μου, την ταλαιπωρία της για δύο χρόνια από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και
τον πρόωρο θάνατο στα σαράντα τρία της χρόνια, αφήνοντας δύο παιδιά
δεκατεσσάρων και δεκατριών χρονών. Ήρωας ο μακαρίτης ο πατέρας μου,
συνέχισε αγόγγυστα μόνος του για άλλα είκοσι δύο χρόνια τον αγώνα να
μας μεγαλώσει μόνος του πλέον».
Η ενασχόληση με τα κοινά
Σε ηλικία δέκα τεσσάρων χρόνων, το 1974, ο Θόδωρος Καράογλου
«έζησε» τα γεγονότα της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο, της
Μεταπολίτευσης, της επιστροφής του αείμνηστου εθνάρχη Κωνσταντίνου
Καραμανλή. Τα γεγονότα αυτά τον συνταράξανε σε μια κρίσιμη ηλικία.
Παράλληλα ο μακαρίτης παππούς του, πατέρας της μητέρας του, έντονα
πολιτικοποιημένο πρόσωπο, προσωπικός φίλος του Εθνάρχη και επί σειρά
ετών πρόεδρος της Κοινότητας Πεντάπολης στον νομό Σερρών, τον μεγάλωσε
γαλουχώντας τον θα έλεγε κανείς... εθνικά και κομματικά. «Έτσι ήταν
λογικό, πολύ γρήγορα, να βρεθώ οργανωμένος στην ΟΝΝΕΔ και στο μαθητικό
της τμήμα την ΜΑΚΙ».
Μετά τα μαθητικά χρόνια μετακομίζει στην Θεσσαλονίκη για να
σπουδάσει, Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή
Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα με τις σπουδές του, για να τα βγάλει πέρα δουλεύει στον
ΟΠΑΠ και όχι μόνο. «Σερβιτόρος σε ταβέρνες, και τα καλοκαίρια πίσω από
την μπάρα στο γνωστό Sante της Μυκόνου». Ανήσυχο πνεύμα και πολύπλευρος
χαρακτήρας δοκιμάζει την τύχη του και στο θέατρο και δουλεύει στο
Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ως κομπάρσος σε παραστάσεις που
περιόδευσαν σε όλη την Ελλάδα και στην Επίδαυρο.
Η ενασχόλησή του όμως με τα κοινά έχει αρχίσει εδώ και καιρό. Από
πολύ νωρίς στο Δημοτικό έγραφε και κυκλοφορούσε την πρώτη του εφημερίδα
«Το καθημερινό Ψέμα». Ως φοιτητής αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες,
όπως «Τα σπορ του Βορρά». Ως έφεδρος αξιωματικός κατά τη διάρκεια της
θητείας του στο Πυροβολικό στις Σέρρες αρθρογραφούσε στην τοπική
εφημερίδα «Σερραϊκό Θάρρος». Το 2002 ως νομαρχιακός σύμβουλος εξέδωσε
και κυκλοφόρησε την πρώτη τοπική εφημερίδα της Επαρχίας Λαγκαδά
«Παρέμβαση στην Επαρχία Λαγκαδά». Ως βουλευτής εκδίδει την εφημερίδα
«Επικοινωνία για τον Νομό Θεσσαλονίκης».
«Με τη Γιώτα, γνωριστήκαμε στα τέλη του 1982 στα αμφιθέατρα του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η Γιώτα κατέβαινε υποψήφια
της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως πρωτοετής φοιτήτρια και εγώ ήμουν αρχισυνδικαλιστής και
υπεύθυνος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στην Βιομηχανική», λέει χαρακτηριστικά ο Θόδωρος
Καράογλου. Ως στέλεχος της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ συμμετέχει σε Πανσπουδαστικά
Συνέδρια της ΕΦΕΕ και της ΦΕΑΠΘ. Παράλληλα εκλέγεται πρώτος εκπρόσωπος
των φοιτητών στη Σύγκλητο της Ανώτατης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης
Ο δυναμικός χαρακτήρας του, η αγωνιστικότητά του, η καθαρότητα της
σκέψης του και το γεγονός ότι ποτέ δεν εγκατέλειπε τα όπλα ήταν τα
κύρια χαρακτηριστικά που αμέσως διέκρινε η Γιώτα Μαντανίκα.
Μέσα από τον συνδικαλισμό δεν άργησε να αναπτυχθεί μία στενή φιλία
και ένας μεγάλος έρωτας που κρατάει χρόνια, καθώς η Γιώτα είναι
συνοδοιπόρος του σε όλη την πορεία του, από τότε που ήταν πρόεδρος στην
κωμόπολη του Ζαγκλιβερίου σε ηλικία 26 χρονών, όταν εξελέγη Νομαρχιακός
Σύμβουλος Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια Βουλευτής Β΄ Περιφέρειας
Θεσσαλονίκης.
Από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους η πορεία τους είναι κοινή και παράλληλη.
Στα πρώτα επαγγελματικά τους βήματα διατηρούν λογιστικό γραφείο,
ενώ στην συνέχεια είναι συνάδελφοι στον κλάδο των εφοριακών. «Όλα αυτά
τα χρόνια η Γιώτα είναι στο πλάι μου στα εύκολα και τα δύσκολα,
αυστηρός κριτής και σύμβουλος. Ακόμα και σήμερα παραμένει πολύτιμος
συνεργάτης και υπεύθυνη στα Πολιτικά Γραφεία που διατηρώ στην
Θεσσαλονίκη και τον Λαγκαδά», μας λέει ο βουλευτής.
Ένας γάμος χωρίς πρόταση
Πρόταση γάμου δεν έκανε ποτέ στην Γιώτα. Η εμφάνιση που τους
καθιέρωσε και επισήμως ως ζευγάρι ήταν παραμονές δημοτικών εκλογών στην
ιδιαίτερη πατρίδα του, το Ζαγκλιβέρι, όπου και τελέστηκε ο γάμος τους
το 1989. Εκείνη την εποχή ο Θόδωρος Καράογλου ήταν ήδη Πρόεδρος της
Κοινότητας Ζαγκλιβερίου. Την οικογενειακή ευτυχία έρχονται να
συμπληρώσουν τα δύο τους παιδιά ο Γιώργος και η Βανέσσα, μαθητές σήμερα
της Γ' και Β΄ Λυκείου αντίστοιχα.
Οι πολλές δραστηριότητες του πολυάσχολου πάντα με τα κοινά Θόδωρου
Καράογλου, οι επαγγελματικές υποχρεώσεις του ζευγαριού δεν άφησαν
περιθώρια για να πραγματοποιήσουν το γαμήλιο ταξίδι και το παράπονο της
Γιώτας είναι πως «μου το χρωστάει ακόμα».
Για να προλαβαίνουν όλες τους τις υποχρεώσεις και να μετακινούνται
εύκολα στην πόλη, αλλά και για τις βόλτες και τις κοντινές αποδράσεις
τους τα πρώτα χρόνια της κοινής τους πορείας χρησιμοποιούσαν την μηχανή
του Θόδωρου.
Και οι δύο λατρεύουν τον κινηματογράφο, προσπαθούν όμως να βρουν
ταινίες κοινής αποδοχής για να μπορούν να πάνε μαζί. Μια από τις
αγαπημένες ταινίες του βουλευτή είναι η επική «Η γέφυρα του ποταμού
Κβάι». Εκείνος έχει αδυναμία στις περιπέτειες, ταινίες κατασκοπευτικές
και θρίλερ. «Δυστυχώς, με τη σύζυγό μου εδώ δεν συμφωνούμε ποτέ», λέει
χαμογελώντας!
Η αφιέρωση στο βιβλίο
Ο Θόδωρος Καράογλου αναγνωρίζει τις δυσκολίες που περνά η σύζυγός
του και εξομολογείται τον θαυμασμό που τρέφει για εκείνη: «Ο ρόλος της
γυναίκας ενός πολιτικού είναι πράγματι πάρα πολύ δύσκολος, γιατί πρέπει
να συνδυάζει το ενδιαφέρον της για την οικογένεια, τα παιδιά, την
επαγγελματική καριέρα, το νοικοκυριό στο σπίτι, την φροντίδα του
πολυάσχολου πάντοτε συζύγου και φυσικά να είναι και πολιτικό πρόσωπο,
με δράση, παρουσία, ενδιαφέροντα. Δυσκολίες που με επιτυχία ξεπερνά η
σύζυγός μου και ομολογώ πως την θαυμάζω. Ιδιαίτερα φέτος όλη η
οικογένεια στηρίζεται πάνω της. Εγώ λείπω λόγω κοινοβουλευτικών
υποχρεώσεων όλο και περισσότερο στην Αθήνα, ενώ η Γιώτα δεσμεύεται να
είναι κοντά στα παιδιά μας περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ο γιος μας,
ο Γιώργος, είναι υποψήφιος για να δώσει εξετάσεις για το πανεπιστήμιο
και καταλαβαίνετε ότι είναι μία κρίσιμη χρονιά για τον ίδιο με πολλές
υποχρεώσεις και μας χρειάζεται και τους δύο κοντά του. Παράλληλα από
πίσω ακολουθεί και η Βανέσσα, μαθήτρια της Β΄ Λυκείου, γεγονός που
σημαίνει ότι και η επόμενη χρονιά θα κυλήσει στους ίδιους ρυθμούς. Η
δυναμική παρουσία της Γιώτας είναι καθοριστική για τις ισορροπίες όλης
της οικογένειας. Η αφοσίωσή της στα παιδιά και την οικογένειά μας είναι
αυτή που μας τροφοδοτεί όλους και μπορούμε και συνεχίζουμε ενωμένοι και
δεμένοι ο καθένας την πορεία του. Έχει το χάρισμα και μας μεταδίδει σε
όλους ένα αίσθημα ηρεμίας και ασφάλειας. Δεν ξέρω αν θα είχα τη
δυνατότητα να πραγματοποιήσω όλα αυτά που οραματίστηκα και που αγαπώ
εάν δεν είχα στο πλευρό μου τη σύζυγό μου Γιώτα».
Αναγνωρίζοντας την στήριξη που του προσφέρει η σύζυγός του όλα
αυτά τα χρόνια, ο Θόδωρος Καράογλου, της αφιερώνει του το βιβλίο που
έγραψε και εξέδωσε τον Μάιο του 2007 «Δημόσια Παρέμβαση», σημειώνοντας
χαρακτηριστικά: «Στη σύζυγό μου Γιώτα, σύντροφο της ζωής μου στα εύκολα
και στα δύσκολα».
Η μεγάλη αγάπη για τον «Γηραιό»
Η ομάδα του Ηρακλή είναι το πάθος, η λατρεία του. Αποδείχθηκε
πρόσφατα με έναν ακραίο τρόπο, όταν εισέβαλε στο γήπεδο αγνοώντας προς
στιγμήν την πολιτική του θέση και τα έψαλε στον διαιτητή, γιατί θεώρησε
ότι αδίκησε την ομάδα του. Φανατικός φίλος του ποδοσφαίρου και μέλος
του Γυμναστικού Συλλόγου Ηρακλής από το 1978. Ερασιτέχνης
ποδοσφαιριστής, συμμετέχει στην ομάδα του Κοινοβουλίου και όπως λέει,
«είμαι περήφανος γιατί έγινα διεθνής συμμετέχοντας στο τουρνουά που
οργάνωσε το Κοινοβούλιο της Τουρκίας στη γείτονα χώρα το 2004».
