Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «Voria.gr», που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 21 Ιουλίου 2018
«Γιατί πρέπει να "σπάσουν" οι μεγάλες εκλογικές περιφέρειες»
Η σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία προϋποθέτει την άμεση επικοινωνία πολίτη-πολιτικού. Την προσωπική επαφή, δηλαδή, που αντανακλά την ποιότητα του πολιτικού μας συστήματος, χτίζοντας βήμα-βήμα στέρεες σχέσεις αμοιβαίας ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης.
Άλλωστε τα εκλογικά συστήματα οφείλουν να εκπροσωπούν την κοινωνία και όχι τα «οργανωμένα συμφέροντα» που δραστηριοποιούνται μέσα σε αυτήν.
Έχοντας την παραπάνω αρχή ως προμετωπίδα η Νέα Δημοκρατία, με απόλυτα υπεύθυνη στάση, ψήφισε υπέρ της κατάτμησης των μεγάλων εκλογικών περιφερειών για λόγους ισονομίας και διαφάνειας. Όπως εξηγήσαμε, οι αχανείς περιφέρειες όπως είναι σήμερα για παράδειγμα η Β΄ Αθηνών, φαλκιδεύουν την ορθή έννοια της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.
Εάν θέλουμε, ωστόσο, να κάνουμε μια κοινοβουλευτική υπέρβαση, θεωρώ ότι οι εκλογικές περιφέρειες στην Ελλάδα αρχικά δεν πρέπει να έχουν περισσότερες από δέκα έδρες. Γράφω «αρχικά» διότι πρότασή μου, όπως την έχω καταθέσει εγγράφως στο βιβλίο μου «Ορκίζομαι» με θέμα τη συνταγματική αναθεώρηση, είναι σταδιακά και σε εύλογα προκαθορισμένο χρόνο να γίνουν όλες μονοεδρικές.
Και αυτό για δυο βασικούς λόγους. Πρώτον ο κάθε βουλευτής θα «υποχρεωθεί» εκ των πραγμάτων να γνωρίσει καλύτερα τον τόπο και τους ανθρώπους που εκπροσωπεί. Άλλωστε η ίδια η κοινωνία θέλει να βλέπει τον πολιτικό να περπατά ανάμεσα στον κόσμο, να συνομιλεί μαζί του, να αφουγκράζεται προβληματισμούς, να ανταλλάσει απόψεις.
Αυτό συνεπάγεται καλύτερης ποιότητας εκπροσώπηση, δεδομένου ότι ο «εκπρόσωπος του λαού» θα πρέπει να είναι ενεργά παρών. Να έχει ιδέες, προτάσεις, λύσεις στα προβλήματα του κόσμου που τον εμπιστεύεται με την ψήφο του και όχι να συμπεριφέρεται ως «περαστικός» που θα βγαίνει από την ασφάλεια του γραφείου του μονάχα την παραμονή των εκλογών.
Όπως έχω τονίσει επανειλημμένα η προσωπική σχέση πολίτη-πολιτικού, την οποία επιδιώκω από την πρώτη στιγμή που εκλέχθηκα, προσδίδει υπεραξία στη δημοκρατία μας.
Κατά δεύτερον η συγκεκριμένη άποψη πιστεύω ακράδαντα ότι αναβαθμίζει την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού επειδή αντιμετωπίζει δραστικά την οικογενειοκρατία. Βάζει τέλος στο «κληρονομικό δικαίωμα», αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η πολιτική δεν είναι «οικογενειακή υπόθεση», ανοίγοντας το δρόμο της εκλογής σε νέους, άξιους, άφθαρτους και ικανούς ανθρώπους. Σε εκείνους που έχουν αποδεδειγμένα κοινωνική δράση και προσφορά χωρίς να διαθέτουν «βαρύ» επίθετο, ούτε προέρχονται από το star system.
Φανταστείτε πόσο παραγωγικό και αποτελεσματικό θα ήταν ένα «αυτόφωτο» ψηφοδέλτιο το οποίο θα αντλεί θετική ψήφο μέσω του πολιτικού λόγου που παράγουν όσοι το απαρτίζουν και όχι εκμεταλλευόμενο τη λάμψη των αναγνωρίσιμων αθλητών ή των καλλιτεχνών που συμμετέχουν σε αυτό λόγω αναγνωρισιμότητας. τα παραδείγματα στην πατρίδα μας είναι ουκ ολίγα...
Συμπερασματικά, η κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, εάν θέλουμε πραγματικά να ενισχύσουμε την αυτονομία της πολιτικής, θα πρέπει να λάβουμε γενναίες αποφάσεις οι οποίες θα αναβαθμίζουν την κοινοβουλευτική διαδικασία, θα επιτρέπουν στους υποψηφίους να διεκδικούν με ίσους όρους την εκλογή τους και κατ'επέκταση θα ενισχύουν τη διαφάνεια.
