Άρθρο:"Βάζουμε τέλος στην "Αριστερή" μελαγχολία"

Άρθρο:"Βάζουμε τέλος στην "Αριστερή" μελαγχολία" Κύριο

Άρθρο του κ. Θεόδωρου Καράογλου στην εφημερίδα "Σερραϊκό θάρρος", που δημοσιεύτηκε την Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

«ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ "ΑΡΙΣΤΕΡΗ" ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ»

Από τα μέσα Ιουλίου μέχρι και σήμερα η Κυβέρνηση επιχείρησε να θεσμοθετήσει νέα (Αριστερά) πολιτικά ήθη στη χώρα.

Αρχικά θέλησε να περάσει με 200 ψήφους την απλή αναλογική ώστε να ισχύσει από τις επόμενες εκλογές, επιβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο καθεστώς ακυβερνησίας και πολιτικής αταξίας. Ακολούθως προχώρησε σε μια επικοινωνιακή φιέστα στο προαύλιο του Κοινοβουλίου για την αναθεώρηση του Συντάγματος, με τις προτάσεις της να εγκυμονούν σημαντικές παρενέργειες στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος.

Ενδιάμεσα εγκαινίασε ένα άδειο νοσοκομείο στη Σαντορίνη, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε να κόψει και την κορδέλα του αεροδρομίου της Πάρου, η σύμβαση κατασκευής του οποίου υπογράφηκε το 2012 και το έργο χρηματοδοτήθηκε από μια μεγάλη ιδιωτική εταιρεία και την τοπική κοινωνία.

Με λίγα λόγια, εν μέσω "ψευδαισθήσεων" και νέας προσπάθειας εξαπάτησης της κοινής γνώμης, η κυβέρνηση αγωνίζεται να δείξει ότι παράγει έργο, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να καλύψει επικοινωνιακά τη μείωση 250.000 επικουρικών συντάξεων έως και 40%, την ακρίβεια στο καλάθι της νοικοκυράς, τον αυξημένο ΕΝΦΙΑ, τα φοροληστρικά μέτρα, την ραγδαία αύξηση της ανεργίας και την εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού.

Εν αναμονή, μάλιστα, της δεύτερης αξιολόγησης και της έναρξης νέας διαπραγμάτευσης με την Τρόικα για τα εργασιακά, το Μέγαρο Μαξίμου φρόντισε να «χτίσει» γέφυρες επικοινωνίας μέχρι και με την Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη ώστε να αποκτήσει «μαξιλαράκι ασφαλείας» ενόψει των νέων δύσκολων ψηφοφοριών που θα πραγματοποιηθούν το φθινόπωρο στη Βουλή.

Μόνο που ο ελληνικός λαός έπαψε να πιστεύει σε καλοκαιρινά παραμύθια της... χαλιμάς, καθώς τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης Τσίπρα οδηγούν στο τέλος της κρατικοδίατης, εμμονικής και παρασιτικής Αριστεράς η οποία πιστεύει ότι για όλα φταίνε πάντοτε οι άλλοι και θεωρεί ότι νόμος πρέπει να είναι ό,τι κατέβει στο κεφάλι κάθε... Καρανίκα.

Δείτε μονάχα τι συμβαίνει με τις καταλήψεις που πραγματοποιούν μια χούφτα δήθεν «αλληλέγγυοι» στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να εισβάλλουν ακόμη και στον Μητροπολιτικό Ναό εν ώρα Θείας Λειτουργίας, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως ό,τι και εάν κάνουν η Κυβέρνηση δείχνει ανοχή, τους εξασφαλίζει το ακαταλόγιστο και τους παρέχει ατιμωρησία.

Με αυτόν τον τρόπο αναδύεται ένα ιδιότυπο παρακράτος που περιφρονεί νόμους και Σύνταγμα. Ένα παρακράτος που απειλεί τη συντεταγμένη κοινωνία. Ακριβώς όπως επιχείρησε να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας τόσο με την απλή αναλογική, όσο και με τη Συνταγματική Αναθεώρηση.

Η ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής για τον εκλογικό νόμο εξελίχθηκε σε μια βαριά προσωπική πολιτική ήττα για εκείνον. Βλέπετε, έπαιξε το τελευταίο του χαρτί προκειμένου να εξασφαλίσει ακόμη μια κυβερνητική θητεία θυσιάζοντας την πολιτική ομαλότητα στη χώρα.

Κατ' εμέ το πραγματικό πρόβλημα του πολιτικού μας συστήματος δεν είναι το εκλογικό σύστημα, ούτε το μπόνους των 50 εδρών, ούτε το αν θα αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου οι 16ρηδες, αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα αποκτήσει και πάλι αξιοπιστία.

Το σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών, η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, η διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων είναι ορισμένα από τα ουσιαστικά ζητήματα δημοκρατίας που πρέπει να μας απασχολήσουν σοβαρά.

Για αυτό και από το βήμα της Ολομέλειας τόνισα ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλή αναλογική αλλά απλή και -προπάντων- άδολη λογική, η οποία δεν θα υπηρετεί εθελόδουλα κομματικούς καιροσκοπισμούς.

Αντίθετα χρειάζεται σταθερότητα, λιγότερη φορολογία, περισσότερη ασφάλεια, μικρότερο κράτος, ανακούφιση της μεσαίας τάξης, αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις.

Και αφού δεν του... βγήκε πολιτικά ο σχεδιασμός της απλής αναλογικής, ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να διαμορφώσει τη «νέα κοινωνία» που οραματίζεται, ως μίξη αριστερού κοινοβουλευτισμού και εθνολαϊκισμού, μέσα από τις προτάσεις που κατέθεσε για τη Συνταγματική Αναθεώρηση.

Προτάσεις που δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα του τόπου παρά μονάχα τις τρέχουσες ανάγκες της Κουμουνδούρου και του Μεγάρου Μαξίμου.

Σύμφωνα με τις αλλαγές που προτείνει, με απώτερο σκοπό να προστατέψει πολιτικά τον εαυτό του, στις εκλογές του 2020 θα πρέπει να μείνουν εκτός ψηφοδελτίων τα 4/5 του σημερινού κοινοβουλίου, καταργούνται οι προτάσεις δυσπιστίας, αναβαθμίζει τα δημοψηφίσματα μέσα από ένα πλαίσιο που επί της ουσίας τα καθιστά ανεφάρμοστα, εξαγγέλλει την επανακρατικοποίηση των ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ τις οποίες εν των μεταξύ θα έχει ιδιωτικοποιήσει και τέλος μιλά για «ρητή κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους, με διατήρηση όμως για ιστορικούς και πρακτικούς λόγους της αναγνώρισης της Ορθοδοξίας ως κρατούσας θρησκείας».

Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...

Συμπερασματικά, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. προσπαθούν να κυβερνήσουν ανακατεύοντας λίγο Μαρξ, λίγο Κέινς, λίγο Ρουσσώ και ψάχνοντας απαντήσεις σε ζητήματα που αγνοούν.

Παίζουν και τζογάρουν με τους νόμους, τους θεσμούς και το Σύνταγμα που μας κρατούν ως χώρα, ως λαό και ως έθνος.

Το μέγα ζητούμενο που προκύπτει είναι μέχρι πότε θα τους επιτρέψουμε να δοκιμάζουν την αξιοπρέπεια και το φιλότιμό μας, τα οποία είναι από τα λίγα στοιχεία που διαθέτουμε ως Έλληνες και άντεξαν στην κρίση.

Ως πότε θα αφήσουμε την αριστερή μελαγχολία να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας...

Ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος στην παρακμή! Να αποδείξουμε ότι έχουμε τη λύση στη σημερινή εξίσωση που λειτουργεί μονάχα προς τα κάτω και μας οδηγεί σε ελλείμματα...