Άρθρο Θ. Καράογλου στην εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος", που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 07 Ιουλίου 2018
«Οι "χρήσιμοι ηλίθιοι" ως... κηπουροί της εξουσίας»
Η ελληνική πολιτική ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα «χρήσιμων ηλίθιων». Εκείνων, δηλαδή, που ως διαχρονικοί εκπρόσωποι του πολιτικού τυχοδιωκτισμού επιδιώκουν συνειδητά να αναλάβουν το ρόλο του «αχθοφόρου» της εξουσίας με κάθε κόστος, προσδοκώντας να... πιάσουν στασίδι δίπλα σε όσους έχουν το γενικό πρόσταγμα, μόνο και μόνο για να... μυρίζουν την εξουσία.
Μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση περιστασιακής πολιτικής επιβίωσης είναι και οι λεγόμενοι «κηπουροί» του Γιώργου Παπανδρέου, οι οποίοι από πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησής του έγιναν ορντινάτσες του Αλέξη Τσίπρα, ιδίως τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί άνοιγμα προς την κεντροαριστερά και κάνει στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία.
Η λίστα είναι μακρά...
Από τον πρώην σύμβουλο του ΓΑΠ στο υπουργείο Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά, που ορκίστηκε ΥΠΕΞ στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μέχρι τη Θεοδώρα Τζάκρη, τον Μάρκο Μπόλαρη, τη Λούκα Κατσέλη, τον Νίκο Τόσκα, τον Γιώργο Κατρούγκαλο, τον Παναγιώτη Κουρουμπλή και την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου η οποία προοριζόταν για τη θέση διοικητή του ΕΦΚΑ.
Όλοι τους ανήκαν στον «στενό πυρήνα» του πρώην πρωθυπουργού και μετακόμισαν πολιτικά στον ΣΥΡΙΖΑ μόλις «μυρίστηκαν» εξουσία. Και στην Κουμουνδούρου τους υποδέχτηκαν με ανοικτές αγκάλες γιατί γνώριζαν ότι αν και επρόκειτο για «φθαρμένα» πολιτικά υλικά είχαν... το know how της διακυβέρνησης και η εμπειρία τους σε κρατικά αξιώματα ήταν πολύτιμη.
Άλλωστε η τοξική Αριστερά που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ανέκαθεν στηριζόταν σε δεκανίκια και σε στελέχη που διακατέχονται από τάσεις ρεβανσισμού...
Αφού, λοιπόν, τους «ξέπλυναν» πολιτικά, οι πρώην «κηπουροί» του Γιώργου Παπανδρέου έγιναν «σταυλίτες» του Αλέξη Τσίπρα.
Και στον προθάλαμο του Μεγάρου Μαξίμου περιμένουν πολλά ακόμα «ορφανά» του πρώην πρωθυπουργού, τα οποία ως άλλοι «πολιτικοί πρόσφυγες», με περίσσευμα θράσους και συνέπεια ψεύδους, είναι έτοιμοι να... προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όποιον ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία τους.
Πρώτος και καλύτερος ο «αρχικηπουρός» Γιάννης Ραγκούσης, ο πρώην δήμαρχος Πάρου που εντυπωσίασε τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια των διακοπών του. Μόλις τον περασμένο Μάιο τασσόταν υπέρ του διαλόγου και της συνδιαμόρφωσης κοινών πρωτοβουλιών ανάμεσα στο Κίνημα Αλλαγής και τον ΣΥΡΙΖΑ, με εκκίνηση από την αυτοδιοίκηση. Το δίλημμα «με τη συντηρητική ή με την προοδευτική παράταξη» που έθεσε στη Φώφη Γεννηματά, σε συνέντευξή του τον περασμένο Απρίλιο, ήταν ενδεικτική των προθέσεών του.
Από κοντά και ο άλλοτε ισχυρός υπουργός Επικρατείας του Γιώργου Παπανδρέου, Χάρης Παμπούκης, ο οποίος εδώ και έναν χρόνο διορίστηκε σύμβουλος του Νίκου Κοτζιά στο υπουργείο Εξωτερικών και συμμετείχε στην επιτροπή που συνέταξε τη συμφωνία των Πρεσπών.
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Γιάννης Πανάρετος, εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Παιδείας τη διετία 2009-2011, είχε συμβουλεύσει το μακρινό 2013 τον Αλέξη Τσίπρα πως «αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κυβερνήσει προοδευτικά πρέπει να πείσει για τις προθέσεις του τους Παπανδρεϊκούς και όχι να φλερτάρει με τους Ανεξάρτητους Έλληνες».
Όσο, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας συντηρεί στο πολιτικό «θερμοκήπιο» του ΣΥΡΙΖΑ παλαιοκομματικούς και «μοιραίους» για τη χώρα, οι οποίοι επιζητούν μετά μανίας την πολιτική εξιλέωση-δικαίωση τους, τόσο θα αποκαλύπτεται η μανιώδης προσπάθειά τους να κρατήσουν από κοινού τα κεκτημένα της εξουσίας. Αυτή είναι η συγκολλητική ουσία που τους κρατά ενωμένους και καμία ιδεολογία. Διότι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, αυτό ήταν εξαρχής το κύριο ζητούμενο μιας «παρέας» ατόμων που διαχειρίζεται τη διακυβέρνηση της χώρας ως κομματικό και προσωπικό λάφυρο.
Μόνο που όλοι οι παραπάνω, οι οποίοι προσφέρουν καλές υπηρεσίες αποκλειστικά στον εαυτό τους και όχι στην πατρίδα, δεν πρέπει να ξεχνούν πως οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» έχουν ημερομηνία λήξης και γίνονται «αναλώσιμοι» όταν από «πολύτιμοι συνεργάτες» εξελίσσονται σε «παθητικά». Τώρα η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ετοιμάζεται να ρίξει αυλαία, η ώρα της κρίσης πλησιάζει για όσους έβαλαν το «εγώ» και το «θέλω» τους πάνω από την πατρίδα, τζογάροντας με την τύχη και τις ζωές ενός ολόκληρου λαού!
